©
Luc Selleslagh 2007 - 2021 Trekkings.be
<
Kerk
Pintsch
> Een lange etappe die
op verscheidene plaatsen kan gebroken worden. We hebben de Waalse GR verlaten
en vanaf Troisvierges volgen we de gele ruiten van het Luxemburgse nationale
pad 'Sentier du Nord'. Er zitten behoorlijk wat hoogteverschillen in het
traject van vandaag. Daarbij volgen we de loop van verschillende rivieren:
Woltz, Clerve, Wiltz en tot slot de mooie Sauer (Sûre). Een spoorlijn met bijhorende
stations loopt als een rode draad door dit traject. Dit is een erg aangename
etappe met talloze weidse uitzichten onderweg.
Resten vliegtuigmotor
Sombere
honingzwam
> Het pad klimt
over asfalt de stad uit, langs afweergeschut en een monument gerelateerd met WO II.
Een kleinere asfaltweg op die zich omhoog werkt boven valleien waar mistslierten
hangen. Een paar malen rechtsaf om dan af te dalen in een bosje met een
weelde aan paddenstoelen. Vooral de honingzwammen parasiteren hier massaal
op boomstronken en af en toe ook op levende bomen. Eens terug in een vallei
verder over een grassig pad met aan de overkant de gebouwen van het klooster
van Cinqfontaines (Fünfbrunnen), daartussen
de spoorlijn Troisvierges – Clervaux en de rivier Woltz.

> GR57 loopt aan
het oorlogsmonument links verder door het Beischend-bos. We dalen naar de vallei van de Woltz. Net voor de bosrand liep het Sentier du Nord op de T-kruising tot 2015 naar rechts. Dat is veranderd. Het traject vermijdt de volgende kilometers nu asfalt en loopt zal lopen over voor het Eislek Trail gedeeltelijk nieuw gemaakte paden. We gaan dus niet langer rechts maar wel links op die T-kruising en de gele ruiten zullen tot aan het treinstation van Clervaux verder in het spoor lopen van het Eislek Trail (wit golfje op blauwe achtergrond.

>
Het pad kronkelt door meer stroken bos en bosranden en weiden. Door enkele
poortjes. In een strook vochtig bos vind ik weer flink wat paddo’s.
Het bos opent zich en het pad loopt nu langs een spoorlijn. GR57 steekt
deze aanvankelijk niet over maar gaat aan een spoorwegovergang links om
enkele honderden meters verder pas over de spoorlijn te lopen.
> Dit is Maulusmillen,
een gehucht bestaande uit een handjevol huizen, gegroepeerd aan de spoorlijn.
Vlakbij, maar niet langs het Sentier du Nord, ligt een camping. Aan het
stationnetje stopt zowat elke 2 uren nog een trein. De naam van het gehucht
heeft uiteraard te maken met de aanwezigheid (ook nu nog) van een watermolen
op de Woltz. Het licht stijgende wegje dat volgt wordt al snel verlaten
voor een trappenpad dat links steil oploopt naar bos waarin een raar oorlogsmonument
staat.


> Even later kruisen we een verkeersweg Clervaux - Sassel ter hoogte van nog een oorlogsmonument. Verder over een paadje tussen bosrand en nieuw natuurgebied van natte hooi- en graslanden en we bereiken een in 2014 geplaatste wandelbrug waarover we over de Woltz en onder de spoorweg kunnen gaan.
> Het Sentier du Nord zal nu tot Clervaux de spoorlijn volgen, we lopen er af een toe een eindje verder van weg. De paden zijn ook hier voor een deel nieuw gemaakt voor het Eislek Trail. De Woltz verandert ongemerkt van naam. Tot Kautenbach is het nu de Clerf. Een trapje leidt ons een eind verder naar de verkeersweg en even later verlaten we het Eislek Trail om ter hoogte van het treinstation de brug over te steken en om daarna naar links verder te wandelen, richting centrum van Clervaux.
Onderweg
naar Cinqfontaines
Zicht op Kautenbach
De intieme vallei van de Géischelterbaach
Klooster Cinqfontaines
° Het klooster
van Cinqfontaines is gerelateerd met één van de donkerste
bladzijden uit de geschiedenis van Luxemburg. In augustus 1941 vormden de
Nazi's het voormalige klooster om tot een zogenaamd ‘rusthuis voor
Joden’. Het was uiteraard een getto voor Joden die, naarmate de oorlogsmaanden
vorderden, steeds minder rechten kregen, tot het klooster uiteindelijk een
sluis werd naar de concentratiekampen van Theresienstadt, Auschwitz en Lublin.
Voor 283 Joden was Cinqfontaines de opstapplaats van één van
de treinen naar een uitroeiingskamp. Er bevindt zich aan het voormalige
klooster nog een monument om deze vreselijke gebeurtenissen te herdenken.
Cinqfontaines
Valse
hanekam
Kleine vuurvlinder
Natura 2000-gebied 'Auf der Woltz'
Schüttburg
Schüttbuerg (Schibberech)
> Bekend als het kasteel van Schuttbourg (Fr), Schüttburg (D), Schüttbuerg (Lux) en nog een dozijn variante schrijf- en spreekwijzen over de eeuwen heen. Hoewel ze de omgeving domineert als je de burcht bekijkt vanop de uitzichtpunten die we eerder passeerden, heeft ze nooit een rol van betekenis gespeeld in de militaire of politieke geschiedenis van Luxemburg.
> Moeilijk te tracen wanneer hier een eerste versterking was maar de burcht wordt voor het eerst vermeld in 1406, de bouwgeschiedenis van een echte versterking gaat dus terug tot minstens de 14de eeuw. De ligging en structuur duiden er op dat ze vooral bedoeld wat om een garnizoen soldaten te huisvesten en een controlende functie had, niet om rechtstreeks een lokale nederzetting te verdedigen.
Geromantiseerde tekening door Nicolas Liez van Schüttbuerg rond 1834
Eind 16de eeuw werd de burcht herbouwd in een renaissancestijl (oa grotere openingen voor vensters) met behoud van oudere delen. Begin 19de eeuw moet ze echter in een dusdanige vervallen toestand zijn geraakt dat een deel werd verkocht als bouwmateriaal voor elders. De geruïneerde burcht vormde vanaf dan een gedroomd plaatje voor romantische landschapschilders.
> Vanaf 1936 werd aangevangen met restauratie om er een jeugdherberg van te maken. Die opende in de zomer van 1939 en dat viel te samen met de opening van het internationale wandelpad 's Hertogenbosch - Luxemburg. De vreugde was maar van korte duur. Tijdens de oorlogsjaren werd hij gebruikt voor de Hitlerjugend en in de eindfase van WO II werden de gebouwen door oorlogsgeweld zwaar beschadigd. In de jaren '50 van de 20ste eeuw werd grondig heropgebouwd en gerenoveerd. De burcht is sindsdien in het bezit van rijke families die de gebouwen niet openstellen voor bezoek.
Drauffelt
Veldkruis
ondeweg naar Pintsch
> In de buurt
van een calvariekruis loopt GR57 alweer de vallei uit en is het weer snel
klimmen naar het plateau.
> Je komt op een kruispunt van kleine asfaltwegen ter hoogte
van een kapel en een oud wegkruis uit de 19de eeuw. Hier ga je linksvoor verder, richting de kerktoren van Pintsch.
Als je een camping wil of een treinstation kan je de groene driehoeken verder
volgen, ze brengen je naar Kiischpelt (Wilwerwilz).
Monument SRA
° Op 21 maart
1945 vloog een tweemotorig vliegtuig van het type Lockheed Hudson met registratiecode
FK-803 van Engeland richting Dresden.
° De zending was in opdracht van
het Special Operations Executive, met als doel agenten te droppen achter
de vijandelijke linies om te infiltreren en mee het verzet te organiseren.
Sommige bronnen hebben het over slechte weersomstandigheden waarbij het
toestel onverrichterzake moest terugkeren. Andere bronnen melden dat het
toestel nog onderweg was naar Duitsland. Feit is dat de Hudson onderschept
werd door een Amerikaans vliegtuig en verkeerdelijk werd geïdentificeerd
als een vijandelijk toestel.
° De Hudson werd op een paar seconden
in brand geschoten en stortte neer nabij de plaats waar zich nu het monument
bevindt, niet ver van Maulusmillen.
° De commandant Helfer is er in
geslaagd om zich te redden met zijn valscherm. De andere bemanningsleden
kwamen helaas om.
° De crew bestond uit een Brits
commando. De agenten aan boord waren van Belgische origine. Die samenwerking
was niet uitzonderlijk. Belgisch militair personeel nam aktief deel aan
militaire opdrachten vanuit Groot-Brittannië georganiseerd.
° 2 motoren, een deel van de vleugels
en cockpit zijn nog ter plaatse te bekijken en werden hier samen gelegd.
Recent werden de resten wat opgepoetst en werd er een hek geplaatst rond
het wrak. Het grafmonument bestaat uit één graf waarrond 6
naamstenen.
° Over de ware toedracht van wat
er gebeurd is bestaan nogal variante versies. Opheldering van de zaak zal
wellicht pas gebeuren als de Britse oorlogsarchieven worden opengesteld.
> De dagtocht
van vandaag is behoorlijk lang, 39 km zal ik afleggen als alles mee gaat.
Dat wordt vroeg op in Troisvierges en doorstappen.
Om 7 uur ben ik weg. Het gras is nog nat bedauwd. GR 57 passeert langs de
camping. 100 meter eerder heeft GR57 de gele ruiten van het Sentier du Nord
opgepikt.
> Vanaf deze etappe volg je de gele ruiten van het Sentier du Nord. Troisvierges en Goebelsmühle liggen aan een spoorlijn. Eén trein per uur, mogelijk moet je wisselen in Kautenbach. Andere stations die je tijdens deze etappe passeert zijn Maulusmillen, Clervaux, Drauffelt en Kautenbach. Deze etappe is dus makkelijk in te korten.
Bevoorrading onderweg te Clervaux. Bevoorraad voor de rest van de tocht tot Diekirch! Campings in Troisvierges, Clervaux, Kautenbach en Goebelsmühle. Eindpunt Goebelsmüle is een gehucht met treinstation en een paar huizen. De meeste dorpen onderweg hebben nog een café.
Opgelet! Tussen Kautenbach wordt het Sentier du Nord van 2017 tot 2019 gedeeltelijk omgeleid omwille van spoorwerken ter hoogte van Giewelsmillen. Het tijdelijke traject is bewegwijzerd, loopt door het centrum van Schlindermanderscheid en is 2 km langer. Met een tijdelijke totaalafstand van 40 km en behoorlijke hoogteverschillen, overweeg je mogelijk toch om deze etappe in twee te delen.


>
Volg de gele ruiten
van het Sentier du Nord verder. Zo kom je dwars door Clervaux. Tijd voor wat stadsbezoek en om inkopen te doen.
> Het Sentier
du Nord klimt snel de vallei uit, daarbij een paar bochten van de N18 afsnijdend.
Via een asfaltweggetje (uitzicht op de abdij) klim je verder de vallei uit
om zo het Baambusch in te trekken.
> GR57/Sentier
du Nord loopt nu een hele tijd door een brede bosstrook zonder veel hoogteverschillen.
Er zijn een paar grassige open plekken met zitbanken, net groot genoeg om
er eventueel te bivakkeren. Na een half uur door dit bos is het even opletten
om een kleiner bospad rechts niet te missen. Even krijg je een doorkijkje
op de kerk van Drauffelt waarna het pad
sneller begint te dalen om zo in de vallei van de Clerve een kruispunt van
asfaltwegen te bereiken.
>
Twee internationale paden lopen hier een tijdje af en toe tesamen met het Sentier
du Nord. Het witte golfje is het symbool van het Maas - Rijnpad, een pad dat,
zoals de naam zegt, de Maas- en de Rijnvallei verbindt over een afstand van
600 km door Frankrijk, Wallonië, Luxemburg en Duitsland. Het
Ardennen-Eifelpad
(groene driehoek) trekt door dezelfde landen over een afstand van 800 km.
Clervaux
° Clervaux kende net zoals andere burchtstadjes in
Luxemburg zijn eerste bloei onder de feodale heersers van de middeleeuwen.
° Ook deze stad had erg te lijden onder de verwoestingen tijdens
WO II. Het stadsbeeld van Clervaux bedriegt in feite een beetje. Wat je
ziet in Clervaux is bijna allemaal gebouwd of heropgebouwd in de 20ste eeuw.
De ligging en de harmonieuze witroze architectuur maken het toeristisch
een interessante trekpleister.
° In het centraal gelegen kasteel (heropgebouwd na WO II) bevindt
zich een VVV-kantoor en enkele musea, waaronder dat van de Slag om de Ardennen,
een maquettetentoonstelling van alle burchten van het Groot Hertogdom en
een fototentoonstelling.
° De hooggelegen abdijgebouwen met opvallend rood dak zijn gebouwd
in 1910 in neoromaanse stijl. Je kan deze benedictijnenabdij ook gedeeltelijk
bezoeken, er is een tentoonstelling over het kloosterleven. De weg naar
de abdij staat aangeduid als je over het Sentier du Nord Clervaux binnen
komt. De andere dominante kerk, met een dubbeltoren, dateert uit 1911.
° Clervaux heeft 2 campings en vele hotels. De trein verbindt
Clervaux in noordelijke richting met Troisvierges en België en zuidelijk
met andere plaatsen langs het Sentier du Nord.
> Voor de kerk
van Pintsch daal je het prachtige valleitje in van de Pintscherbaach. Ter
hoogte van een oud kruis (1711) heb je nog een mooi zicht over Pintsch.
Het prettige valleiweggetje leidt je al snel Lellingen
binnen, nog zo’n mooi dorpje met een minuscule kerk én een
café.
> Na Lellingen
is het weer uit met vlak wandelen. Na de laatste huizen neemt het Sentier
du Nord rechts een pad dat steil de langgerekte Penzebierg oploopt. Als
je de bocht van een asfaltweg bereikt neemt GR57 een bosweg links. Het pad
blijft nu ongeveer op hoogte en er zijn een paar mooie uitzichten over Lellingen
en het gebied waar je de vorige uren doorliep.
> Een tijdje later
kom je plots voor het kasteel van Schüttburg
te staan (privé), waarna het pad haaks rechts vervolgt. Hoewel het
kasteel van Schüttbourg indrukwekkend oogt, had het weinig betekenis in de
geschiedenis van Luxemburg.
> Dalen in de
vallei van de Clerve en na de Moulin de Schüttbourg (privé) en een
brug over de Clerve links een pad op dat door de vallei loopt. Het blijft
niet lang vlak. Al snel is het weer klimmen geblazen om na de passage van
nog een uitzichtpunt snel af te dalen naar Kautenbach,
waar de Clerve in de Wiltz vloeit.
> Er is een café-resto
in Kautenbach en een hotel, maar ook hier geen winkel.
> Ik besluit nog
wat verder door te stappen, ik kan nog voor donker Goebelsmühle bereiken.
Over asfalt Kautenbach alweer uit en weer krachtig klimmen. Als je
een asfaltweg bereikt wordt de klim meer geleidelijk. Zo kom je op een uitzichtpunt over Kautenbach.
> Een langzame
daling door een eenzaam stuk bos, tot de bodem van de vallei van de Girschterbaach
wordt bereikt. Aan de andere kant van de beek loopt het pad nog even zachtjes
omhoog. In de omgeving kan je in september de grote parasolzwam zien die
hier een doorsnede tot 30 cm bereikt.
> Vervolgens moet
het pad zich even langs de harde rotsen van Hoflay worstelen, een prachtig
pad overigens. Net zoals de spoorlijn werkt het Sentier du Nord zich hier
door de nauwe vallei om tot slot af te dalen naar het riviertje de Wiltz.
Deze rivier mondt even later in de Sûre uit te Goebelsmühle.
Over de asfaltweg dit dorp in. Er is daar enkel een treinstation en een camping, voor de
rest stelt het dorp niks voor. Tot voor enkele jaren was er hier nog een
café. Opgelet laatste 2 km. Omwille van spoorwerken is er van 2017 tot 2019 een aanzienlijke omleiding, bewegwijzerd, via Schlindermanderscheid en 2 km langer dan het normale traject!