> In 1970 rijpt binnen de Molse Sportraad en met name bij Aimé Wouters, het idee om een eigen wandelroute te ontwikkelen. Inspiratie vond hij bij buitenlandse wandelroutes, zoals de Wittekindsweg in Nedersaksen. "Als je als eenzame wandelaar vanaf 1970 in België en de omliggende landen ziet hoe iedereen met het hem beschikbare natuurschoon pronkt bij georganiseerde wandelingen, dan kun je niet anders dan chauvinistisch worden en trachten ook jouw Molse streek te promoten." aldus Wouters.

> Voor de gemeentefusies van 1977 was Mol qua oppervlakte trouwens de grootste gemeente van België met bovendien veel groene ruimte. Onder het motto "alle aspecten van Mol tonen zonder grote wegen te volgen", wordt in samenwerking met de VVV van Mol trajecten uitgezocht over rustige wegen en paden. Daarbij wil men niet enkel door bossen lopen maar ook andere aspecten van de gemeente in beeld brengen, zoals de meren en kanalen en zelfs industrie! 'Mol-Om' dus, wat beter bekte als 'Mol-Rondom'.

> Eind 1972 wordt een eerste deel ingewandeld. Dat ging vlot maar dat bleef niet zo. Het uitzetten de routemarkeringen verloopt niet zonder problemen, met name op het noordelijke deel. Boswachters en terreineigenaars of -pachters stonden in die tijd vaak weigerachtig tegen bewegwijzeringstekens. Er moest op het noordelijke deel worden uitgeweken naar de grensweg of zelfs naar Nederlands grondgebied, waar de boswachter inschikkelijker was. Het verklaart wellicht ook waarom het traject van Mol-Om vele jaren niet langs de abdij van Postel liep. Aimé Wouters: "Vanaf de Eerselse Weg tot de Reuselse Weg werd het een echte nachtmerrie, zodat regelmatig de moed bijna werd opgegeven ooit een pad rond Mol te kunnen uitzetten. Regelmatig bedreigd en verjaagd, gelukte het tenslotte toch de verbinding te maken, alhoewel de boswachters met de moed der wanhoop hun zogezegd wegenmonopolie en de jagers hun klopjachtenpaadjes verdedigden.(...) Er bleven echter nog wel plaatselijk wat moeilijkheden, oa met boswachters die probeerden wandelaars van openbare (!) wegenissen te houden met poortjes..."

> Anderzijds hadden padmarkeerders in die tijd ook niet altijd de gewoonte om toelatingen aan te vragen voor markering aan de terreineigenaar of -beheerder. Die handelswijze en het wantrouwen leidde vaker tot conflicten dan vandaag. Sabotage door het uitkrassen of verwijderen van tekens was schering en inslag bij Mol-Om, in die mate dat Sportraad Mol voor de eerste echte inwandeling - gespreid over 6 zondagen vanaf 15 september 1974 - telkens pas de dag ervoor de tekens ging aanbrengen uit vrees dat ze anders weer te snel waren verdwenen!

> In het najaar van 1974 werd Mol-Om dus ingewandeld door zowat 140 wandelaars. Bij die gelegenheid werden voor het eerst geel-rode verfstreepjes (de wapenkleuren van Mol) aangebracht maar het is zelfs gebeurd dat bomen werden omgezaagd om de Mol-Om-tekens weg te krijgen!

> Uit de creatie van de 80 km lange Mol-om begin jaren '70, groeit vanuit de Molse Sportraad de Wandelsportvereniging Mol of kortweg W.S.V. Mol, een wandelclub die tot vandaag de trotse drager is van het Antwerpse wandelclub-stamnummer 001. WSV Mol adopteert Mol-Om en onderhoudt niet enkel de bewegwijzering, ze richtten ook jaarlijks rond Pinksteren een 'internationale Mol-Om' in, waar honderden wandelaars op afkomen. In die eerste jaren was er dan ook een viertalige routebeschrijving voorhanden.

> WSV Mol groeide uit tot een van de meest aktieve wandelclubs in de Kempen. Sommige leden, zoals Henri Teunis, Stan Kemps, Rik Theuns, Louis Berghmans, Jozef Verbraeken, Karel Goor en August Claes wandelden in clubverband elk vele tienduizenden kilometers! Vandaag bestaat WSV Mol nog steeds maar alles draait op een veel rustiger ritme, met oudere leden, minder aktiviteiten en beperktere wandelafstanden. Destijds waren het geen zonderlingen die er tijdens hun wekelijkse tocht 40 of 60 km doordraaiden. Of waarom niet: de ganse Mol-Om nonstop afwandelen!

> In 1986 deponeerde vzw Grote Routepaden de wit-rode én geel-rode kleuren van GR-bewegwijzering bij het Benelux-merkenbureau. Nu was er wel een probleem, er bestond immers al meer dan 10 jaren 'de geel-rode Mol-Om'. De Molse Sportraad had deze geel-rode tekens helemaal niet gekaapt. Pas vanaf eind jaren '70 werd in Frankrijk naast wit-rode tekens ook bewegwijzerd met geel-rode tekens, specifiek bedoeld voor een regionale wandelroute, een zogenaamde 'GR de Pays' of 'Streek-GR'. In Vlaanderen ging de vzw Grote Routepaden jaren later mee met dat nieuwe Franse idee en wou men alvast ook deze bewegwijzering beschermen. Maar...in Mol bestond dus al zo'n 'geel-rode route' (de wapenkleuren van Mol) lang vooraleer dat het geval was in Frankrijk.

> Mol-Om bestond ook al vooraleer in Vlaanderen de allereerste GR-wandelroute werd uitgebouwd (de huidige GR 561) tussen Valkenswaard en Diest. Die 'wit-rode' GR 561 liep toevallig ook over het Molse grondgebied. Ondanks de verschillende markeringskleuren werd voor mogelijke verwarring al gewaarschuwd in de eerste Vlaamse GR (561)-gids uit 1977: "Opgelet: één dezer paden werd geel-rood bewegwijzerd...vergis u niet".

> Hoe dat probleem van al bestaande geel-rode bewegwijzering te Mol opgelost raakte nadat Grote Routepaden ook de geel-rode kleuren in bescherming nam en hoe dat leidde tot de transformatie van Mol-Om naar een volwaardige Streek-GR, vernemen we van Vlaams GR-medewerker Jan van Meirvenne:

> "Er werd een vergadering gepland tussen het gemeentebestuur van Mol, WSV Mol en het Vlaamse GR-bestuur. WSV Mol en het gemeentebestuur hadden nog voor de vergadering plaats vond, de stiekeme hoop om de Mol-Om te laten opnemen in het GR-net. Alleen, ze durfden dat niet vragen aan het GR-bestuur. Die laatste was op voorhand de mening toegedaan dat er plaats was voor een streek-GR en vond dat Mol-Om wel in dat plaatje paste. Maar, ... zouden ze zoiets wel durven voorstellen aan de mensen uit Mol ? Zouden die deels afstand willen doen van hun eigen route ? Niemand durfde zoiets rechtstreeks te vragen. Die bewuste vergadering vond plaats. Je raadt het al, niemand stelde de vraag aan de ander. Geen oplossing dus, de vergadering werd gesloten. Bij het inpakken zei iemand langs zijn neus weg: " 't Zou toch mooi zijn moest de Mol-Om in het GR-netwerk opgenomen worden". Iedereen hoorde dat, en 5 minuten later was de deal beklonken." Aldus kwam Mol-Om in het Vlaamse GR-netwerk.

> WSV Mol zou verder het onderhoud van de route verzorgen. Voor beide partijen een win-winbeslissing: WSV Mol en de gemeente Mol kregen erkenning en extra publiciteit voor hun wandelroute en GR-paden kreeg er in één keer een afgewerkte GR bij, meteen ook de eerste Streek-GR in Vlaanderen en bij uitbreiding tevens de eerste Streek-GR buiten Frankrijk. Iedereen blij. Het was niet de eerste maal dat Grote Routepaden een kant-en-klare langeafstandswandelroute overnam: eerder in 1988 werd reeds het 124 km lange Sniederspad overgenomen van de Turnhoutse wandelclub AWSV en ingehuldigd als 'GR 565 Renier Sniederspad'. Aanvankelijk passeerde ook dit pad door Mol!

> In het ledenblad van Grote Routepaden (1988) lezen we over de nieuwe GR-aanwinst: "Streek-GR Mol-Om zal de geschiedenis ingaan als het eerste pad van die aard buiten Frankrijk. Kant en klaar afgeleverd door enthousiaste werkers met zin voor realiteit én gevoel voor verantwoordelijkheid want WSV Mol blijft instaan voor onderhoud van het pad...een schoolvoorbeeld van samenwerking waarvoor we onze Molse vrienden enkel kunnen danken."

> In het verlengde van die erkenning als Streek-GR kreeg Mol-Om ook een volwaardige wandelgids met topografische kaarten in 1990, samengesteld door GR-medewerker Freddy Tuerlinckx. Mol-Om bestond dan al 15 jaar en naar aanleiding van de gidspublicatie werd het traject van Mol-Om ook helemaal op punt gesteld. Vooral op het zuidoostelijke deel werd het traject nogal gewijzigd als gevolg van de aanleg van een zuidelijke ringweg. Mol-Om kreeg ook 'doorsteektrajecten' waardoor een opdeling 42-60-80 km ontstond. Deze verbindingen werden gemarkeerd met één gele verfstreep.

> Mol-Om was dan misschien wel erkend op Vlaams niveau, toch leidde dat niet echt tot een grote populariteit. Het aparte beheer van Mol-Om door wisselende medewerkers van wandelclub WSV Mol leidde met periodes tot plaatselijk slordige en niet gestandaardiseerde bewegwijzering. Je raakte de weg wel niet kwijt. Bovendien schrapte WSV Mol vanaf 1999 de Mol-Om als jaarlijks wandelevenement, ondanks hun bloeiend verenigingsleven.

> De GR-wandelgids uit 1990 verouderde tijdens de jaren '00, in die mate dat de Dienst voor Toerisme van Mol in 2009 zelf een update wandelkaartje publiceerde in brochurevorm en verkocht voor 1 €. Uiteindelijk nam Grote Routepaden in 2011 de resterende gidsen van Streek-GR Mol uit de handel. Een update GR-gids werd niet meteen in het vooruitzicht gesteld, de wandelaar kon wel GPS-tracks opladen. Stilaan werd duidelijk dat het traject en concept van Mol-Om niet meer paste in het inmiddels sterk uitgebreide GR-net.

> Het duurde tot begin jaren '20 vooraleer Grote Routepaden definitief besliste om Mol-Om niet langer te erkennen als een Streek-GR. Aanleiding was ook een sterk hertekend GR-plan voor de Antwerpse Kempen, waarbij ondermeer wordt gewerkt aan een nieuwe, 200 km lange Streek-GR 'Netevalleien', met inwandeling in 2026. Die nieuwe Streek-GR Netevalleien loopt ook door de gemeente Mol maar over een grondig verschillend traject.

> Het lijkt er ook op dat in de loop van 21ste eeuw de motivatie van WSV Mol om Mol-Om nog langer te op te volgen op een laag pitje stond. De tijden dat het voor het prestige van een wandelclub een eer was om uit te pakken met een eigen permanente langeafstandswandeling, waren al enkele decennia voorbij. Het einde van Mol-Om? Toch niet!

> In 2023 is Mol-Om geen Streek-GR meer maar de toeristische dienst van Mol - inmiddels omgedoopt tot VisitMol - adopteert Mol-Om. En zo begint voor Mol-Om na een halve eeuw zowaar een derde leven, als langeafstandswandeling (LAW) Mol Om! Met de vzw Grote Routepaden wordt beslist dat de geel-rode bewegwijzering kan worden behouden. Die markeringswijze had Mol-Om immers al vele jaren vooraleer deze kleurencombinatie ook werd gebruikt door de Franse en Vlaamse GR-organisaties. Wel is overeen gekomen dat VisitMol een onderscheid in het markeringsteken maakt, zo wordt voortaan het routeprofiel van Mol Om (de 'laarsvorm') bovenop de geel-rode kleurencombinatie geprojecteerd.

> Voor de vernieuwde padmarkering zocht VisitMol in 2024 wandelmeters en -peters. Hier en daar werd het routetraject ook op een paar punten bijgesteld. Met de publicatie van een papieren kaart en GPS-bestanden in oktober 2025, wordt het project voor een vernieuwde Mol Om van 90 km (met lussen van 20,32 en 45 km) weer verankerd en afgerond. Wedergeboorte van Mol-Om in versie 3.0 !

> Op de volgende pagina een pak harde wandelinfo over Mol-Om, daarna wandelen we de hele route ook af.

> Mol ligt in de Antwerpse Kempen, geschurkt tegen de Nederlandse grens en de Vlaamse provincie Limburg. Typisch Mol zijn de verschillende kanalen, schrale zandgronden, meren (ontstaan door zandontginning) en bossen. Tot de gemeentefusies in 1977 was Mol qua oppervlakte de grootste gemeente van Vlaanderen. Groot genoeg voor een eigen lange afstandspad, ontwikkeld door de lokale wandelclub. Eind jaren '80 werd deze lange afstandswandeling door Grote Routepaden Vlaanderen geadopteerd als eerste Vlaamse Streek-GR. De route bleef altijd een 'buitenbeentje', in die mate dat sinds 2023 Mol-Om weer werd afgestoten uit het GR-netwerk. En zo kreeg Mol-Om een derde leven, dit keer onder gemeentelijk beheer. Met wat goede wil kan je in de vorm van het volledige traject zowaar een wandellaars zien, net zoals de vorm van het grondgebied van de Kempense gemeente Mol zelf.

> Er is nog meer dat van 'de Mol-Om' een buitenbeentje maakt als wandeltraject. Dat leggen we je hieronder haarfijn uit. We gaan eerst wat dieper in op de geschiedenis van deze wandelroute, die inmiddels meer dan een halve eeuw oud is! Op een volgende pagina geven we een pak wandeltips mee, gesprokkeld uit eigen ervaring, nadat we de tocht in 3 grote lussen helemaal wandelden. Dit is enkel een persoonlijk verslag. Voor officiële informatie kun je terecht bij de gemeente Mol (visitmol.be).

	GR 565 Sniederspad 90 jaar oude wandelroute genoemd naar de Kempische schrijvers Renier en August Snieders. Sinds 1988 een volwaardig GR-pad onder nummer GR 565. Loopt van Deurne via Turnhout naar Bladel (NL) over 120 km. Kruiste Mol-Om ten westen en ten noorden van de abdij van Postel. Sinds 2026 blijft GR 565 hier echter over de NL-grens. Mogelijk zie je nog (vervallen) bewegwijzering.
	Streek-GR Netevalleien Streekpad van 200 km door de centrale Antwerpse Kempen sinds 2026. Loopt regelmatig in het spoor van Mol-Om en splitst er verscheidene malen weer van af. Opgelet voor mogelijk verkeerd lopen door deze padmarkering: zelfde kleurstreepjes dan Mol-Om maar zonder het zwarte profiel van Mol erop!
	LAW 11 Grenslandpad Nederlands LAW-pad van 393 km dat ruwweg de grenslijn volgt tussen Vlaanderen en Nederland, van Sluis tot Thorn. Loopt te samen met Mol-Om op het meest noordelijke deel, in de bossen rond Postel.
	Streekpad 5 Brabants Vennenpad Nederlands Streekpad van 258 km in lus door de provincie Noord-Brabant. Raakt aan Mol-Om ter hoogte van grenspaal 197 op het noordoostelijke punt van Mol-Om. Opgelet: ook voor deze route zijn geel-rode kleuren (Streekpad) gebruikt als markering.
	Via Monastica Route van het Vlaamse Genootschap van Santiago de Compostela. Maakt de verbinding van Nederland naar Frankrijk via Norbertijnerabdijen. Van 's Hertogenbosch naar Rocroi over 320 km. Loopt vaak in het spoor van bestaande langeafstandswandel- en fietspaden waarbij ook Mol-Om over enkele delen wordt gevolgd.
	ex-GR 561 Het huidige traject van GR 561 (Kempen-Maaspad) kruist Mol-Om niet meer maar het vroegere traject deed dat wel en daarvan bleef hier en daar nog wat padmarkering over. Die roodwitte tekens behoren dus tot een vervallen traject.