Startpagina
> Wandelen > GRP 571
> Het traject van deze laatste etappe slingert grillig over de heuvels en dalen tussen de valleien van Lienne en Amblève. Net zoals tijdens de vorige etappe betekent dat vooral erg rustig wandelen over groene plateaus, rotsige ruigten en beboste dalen.
> De Lienne is ondertussen een volwassen rivier geworden die door haast ongeschonden landschappen schuift, op z'n mooist in de omgeving van Bierleux. De zuiverheid van de regio wordt beklemtoond door de passage langs het watercaptatiegebied van bronwater Chevron-Bru.
> Meer dan 150 kilometer zwerven over GRP 571 door de valleien van Amblève, Salm en Lienne eindigt met een stevige afdaling in de vallei van de Amblève, met nog een passage langs Fond de Quarreux als afsluiter.
> De Lienne is ondertussen een volwassen rivier geworden die door haast ongeschonden landschappen schuift, op z'n mooist in de omgeving van Bierleux. De zuiverheid van de regio wordt beklemtoond door de passage langs het watercaptatiegebied van bronwater Chevron-Bru.
> Meer dan 150 kilometer zwerven over GRP 571 door de valleien van Amblève, Salm en Lienne eindigt met een stevige afdaling in de vallei van de Amblève, met nog een passage langs Fond de Quarreux als afsluiter.
> We hebben weer de riviervallei bereikt. Deze keer niet die van de Lienne, hier stroomt de Amblève. Ze vormt hier een groot eiland door even in 2 te splitsen. Vlakbij maar niet zichtbaar is de Lienne net uitgemond in de Amblève. Het is officieel niet mogelijk om naar de plek van de monding te gaan omdat de onmiddellijke omgeving zich op privé-terrein bevindt.
> Bij de brug links dus, een tijdje over de weg Targnon – Lierneux.Op de rechterkant passeer je een camping. Over de brede weg is niet zo veel verkeer.Tot voor enkele jaren ging GRP 571 na zowat 500 meter rechts om via een passerelle aan de overkant even de Lienne te volgen. Nu loopt het pad gewoon recht door over een asfaltweg. Na 1 km asfalt, wat voorbij een tweede bocht in de weg naar rechts, stevig stijgend en draaiend de Liennevallei uit onder schitterende herfstkleuren.
> Bij de brug links dus, een tijdje over de weg Targnon – Lierneux.
>Café bij de start nabij het tankstation van Neufmoulin en bij het einde als je van de brug van Nonceveux naar de toegang tot de Ninglinspovallei wandelt. Onderweg enkel café/resto in Les Forges (onregelmatige openingsuren).
> Bus 65b rijdt tussen Aywaille en Lierneux en passeert langs Neufmoulin. Bus 42a rijdt langs Nonceveux en Sedoz tussen oa. Aywaille, Remouchamps, Vielsalm, Coo, Trois-Ponts en Gouvy (deze plaatsen hebben treinstations, behalve Remouchamps). Geen treinstations onderweg.
> Camping te Rahier bij de Lienne (1km N van Bierleux-Haut).
> Bijna op het einde loopt GRP 571 over een strook langs de Amblève die bij hoogwater ontoegankelijk is, er is onderweg een alternatief gemarkeerd (1 km langer).
> Bus 65b rijdt tussen Aywaille en Lierneux en passeert langs Neufmoulin. Bus 42a rijdt langs Nonceveux en Sedoz tussen oa. Aywaille, Remouchamps, Vielsalm, Coo, Trois-Ponts en Gouvy (deze plaatsen hebben treinstations, behalve Remouchamps). Geen treinstations onderweg.
> Camping te Rahier bij de Lienne (1km N van Bierleux-Haut).
> Bijna op het einde loopt GRP 571 over een strook langs de Amblève die bij hoogwater ontoegankelijk is, er is onderweg een alternatief gemarkeerd (1 km langer).
> Even later kom je midden in het bos op de splitsing van GRP571-variante die eventueel kan worden gebruikt bij te hoge waterstand van de Amblève. Het is immers zo dat de hoofdroute de volgende 800 meter kort bij de lage oever van de Amblève zal lopen.
> Heb je na 1 km geen problemen ondervonden om langs de Amblève verder te lopen dan zal je tot Nonceveux ook wel geen problemen meer hebben, anders moet je terug keren om de variante padmarkering te volgen die hogerop een weg zoekt naar Nonceveux.
> Ik volg verder de hoofdroute, waarvan de oevers op plaatsen zijn begroeid met woekerende reuzenbalsemien. Verderop loop je door oud sparrenbos. Plots toch nog even stevig klimmen om een hoge rotswand langs de Amblève te overwinnen. Even later links draaien om Nonceveux binnen te lopen. Zigzag door het dorp, de spoorlijn over om kort daarna de Amblève voor een laatste maal over te steken. GRP571 nadert zijn eindpunt.
> Heb je na 1 km geen problemen ondervonden om langs de Amblève verder te lopen dan zal je tot Nonceveux ook wel geen problemen meer hebben, anders moet je terug keren om de variante padmarkering te volgen die hogerop een weg zoekt naar Nonceveux.
> Ik volg verder de hoofdroute, waarvan de oevers op plaatsen zijn begroeid met woekerende reuzenbalsemien. Verderop loop je door oud sparrenbos. Plots toch nog even stevig klimmen om een hoge rotswand langs de Amblève te overwinnen. Even later links draaien om Nonceveux binnen te lopen. Zigzag door het dorp, de spoorlijn over om kort daarna de Amblève voor een laatste maal over te steken. GRP571 nadert zijn eindpunt.
GRP 571 tussen Neufmoulin en Les Forges
Gewoon elfenschermpje
Chauveheid
> Het is wel opletten om na het tweede huis het paadje links niet te missen, het is erg onopvallend en door overgroeiing was de padmarkering helemaal niet opvallend. Dit paadje daalt snel naar ‘Les Forges’. Een wat raar gehuchtje met alweer een erg oude geschiedenis.
> Dan na 100 meter links een wegje op dat goed doorstijgt, langs een huis passeert en verder klimt. Er is een grote variatie aan planten en mossen op dit stuk traject. Verderop wordt het pad een mooie holle weg, die gedeeltelijk veranderd is in een beek door de vele regen van de voorbije dagen.
> Zo kom je in het volgende gehucht: Meuville. Aan de kapel links en wat verder in een scherpe bocht rechts meedraaien over een nog steeds stijgend rotsig graspad. GRP571 volgt een hele tijd dit pad over de zgn Rouge Thier waarbij je links prachtige uitzichten hebt. Deze schrale heuvel was in het lokale bijgeloof bekend als een duivelse plek waar heksen hun sabbat hielden. Waarom 'rouge' is wel duidelijk als je de roodpaarse bodem van mangaanhoudend schist bekijkt.
> Zo kom je in het volgende gehucht: Meuville. Aan de kapel links en wat verder in een scherpe bocht rechts meedraaien over een nog steeds stijgend rotsig graspad. GRP571 volgt een hele tijd dit pad over de zgn Rouge Thier waarbij je links prachtige uitzichten hebt. Deze schrale heuvel was in het lokale bijgeloof bekend als een duivelse plek waar heksen hun sabbat hielden. Waarom 'rouge' is wel duidelijk als je de roodpaarse bodem van mangaanhoudend schist bekijkt.
Mangaan
> Nog te merken in de omgeving zijn de sporen van mangaanertsmijnen (langs de Lienne en hogerop). Ondermeer John Cockerill had hier ooit een concessie om dit grijszwarte metaal hier op te delven.
> In de flanken van de Liennevallei werden horizontale galerijen gegraven tot 200 meter lengte. De ontginning bereikte een hoogtepunt in de jaren ’30 van vorige eeuw, toen hier tot 60 ton mangaan per dag uit de berg werd gesleept en per spoor naar Stoumont werd vervoerd. Na WO II sloten de mijnen. Moeilijk voor te stellen als je door dit vredige en groene dal van de Lienne wandelt maar de belangrijkste economische aktiviteit in de regio had eeuwenlang te maken met zware metaalnijverheid.
> Nog te merken in de omgeving zijn de sporen van mangaanertsmijnen (langs de Lienne en hogerop). Ondermeer John Cockerill had hier ooit een concessie om dit grijszwarte metaal hier op te delven.
> In de flanken van de Liennevallei werden horizontale galerijen gegraven tot 200 meter lengte. De ontginning bereikte een hoogtepunt in de jaren ’30 van vorige eeuw, toen hier tot 60 ton mangaan per dag uit de berg werd gesleept en per spoor naar Stoumont werd vervoerd. Na WO II sloten de mijnen. Moeilijk voor te stellen als je door dit vredige en groene dal van de Lienne wandelt maar de belangrijkste economische aktiviteit in de regio had eeuwenlang te maken met zware metaalnijverheid.
> In dit gehucht passeert GRP571 enkele huizen in vakwerk. Langs zo’n vakwerkhuis volg je een graspad dat dalend 2 maal een asfaltwegje kruist. Even de weg Lorcé – N633 op om dan links een regelmatig stijgend pad te nemen dat de loop van de Ruisseau de Pouhon volgt. Onderweg zijn er captatieplaatsen van water.
> In dit valleitje wordt het beroemde Bru-water van Chevron gecapteerd. Dit water is al minstens sinds de Romeinse tijd bekend. Exploitatie van het koolzuurhoudende mineraalwater in ‘moderne tijden’ gebeurde voor het eerst in de 17de eeuw, door de monniken van Stavelot. De bron produceert zo’n 10.000 liter water per uur. Hogerop kruist GRP571 de beek en vervolgt verder omhoog over asfalt langs de andere beekoever. Verderop rechts een sterker stijgend pad op, nogmaals scherp rechts tot je in een paar bochten op de asfaltweg naar Lorcé komt.
> In dit valleitje wordt het beroemde Bru-water van Chevron gecapteerd. Dit water is al minstens sinds de Romeinse tijd bekend. Exploitatie van het koolzuurhoudende mineraalwater in ‘moderne tijden’ gebeurde voor het eerst in de 17de eeuw, door de monniken van Stavelot. De bron produceert zo’n 10.000 liter water per uur. Hogerop kruist GRP571 de beek en vervolgt verder omhoog over asfalt langs de andere beekoever. Verderop rechts een sterker stijgend pad op, nogmaals scherp rechts tot je in een paar bochten op de asfaltweg naar Lorcé komt.
> Op het einde draait dit pad licht dalend naar de weg Rahier – Targnon (rustbank). Links hier over deze rustige asfaltweg en na 200 meter links over een pad dat verder daalt. Zelfde richting aanhouden en verder dalen. Aan een T-kruispunt van paden links en in een korte draai kom je snel dalend in een bocht van alweer de weg Rahier – Targnon.
> In een rechte lijn verder dalen over deze asfaltweg en in een scherpe bocht van deze weg gewoon rechtdoor over een paadje dat snel daalt naar de brug van Targnon.
> In een rechte lijn verder dalen over deze asfaltweg en in een scherpe bocht van deze weg gewoon rechtdoor over een paadje dat snel daalt naar de brug van Targnon.
Hoeve nabij Xhierfomont
Start van een stevig klimmetje richting Chevron
Bron
Pad naar Les Forges
Behalve GRP571 met thema 'valleien van legendes' is er ook een gelijkaardige autoroute.
Amour forcé in Lorcé
> Er was eens een kasteelheer in Lorcé, de heer van Lassaux, die kasteel en vrouw voor lange tijd moest verlaten om voor zijn landvoogd ten strijde te trekken. Tijdens zijn afwezigheid gaf hij het bestuur van zijn eigendommen ter plaatse over aan een vertrouweling. Die man raakte al snel tot over zijn oren verliefd op de eenzame kasteelvrouw. Zijn avances werden echter afgewezen door een verbouwereerde echtgenote. Toen de plaatsvervangende bestuurder het nieuws vernam dat de kasteelheer levend en wel weer op de terugweg van het slagveld was zag hij de zware bui al hangen. Hij reed spoorslags zijn meester tegemoet en diste een verhaal op over de kasteelvrouw die had geprobeerd hem te verleiden. Ontstoken in woede voor haar vermeende ontrouw sleurde hij bij aankomst zijn vrouw het kasteel uit, bond ze aan de staart van zijn paard en galoppeerde zo de bossen door. Toen hij even later bij zinnen kwam en de waarheid hoorde probeerde hij zijn dodelijk gewonde vrouw nog te redden…maar het was vergeefse moeite, ze stierf in zijn armen.
Tja, Ardense legendes lopen zelden af met ‘en ze leefden nog lang en gelukkig’.
> Er was eens een kasteelheer in Lorcé, de heer van Lassaux, die kasteel en vrouw voor lange tijd moest verlaten om voor zijn landvoogd ten strijde te trekken. Tijdens zijn afwezigheid gaf hij het bestuur van zijn eigendommen ter plaatse over aan een vertrouweling. Die man raakte al snel tot over zijn oren verliefd op de eenzame kasteelvrouw. Zijn avances werden echter afgewezen door een verbouwereerde echtgenote. Toen de plaatsvervangende bestuurder het nieuws vernam dat de kasteelheer levend en wel weer op de terugweg van het slagveld was zag hij de zware bui al hangen. Hij reed spoorslags zijn meester tegemoet en diste een verhaal op over de kasteelvrouw die had geprobeerd hem te verleiden. Ontstoken in woede voor haar vermeende ontrouw sleurde hij bij aankomst zijn vrouw het kasteel uit, bond ze aan de staart van zijn paard en galoppeerde zo de bossen door. Toen hij even later bij zinnen kwam en de waarheid hoorde probeerde hij zijn dodelijk gewonde vrouw nog te redden…maar het was vergeefse moeite, ze stierf in zijn armen.
Tja, Ardense legendes lopen zelden af met ‘en ze leefden nog lang en gelukkig’.
> Weer even opletten tijdens de afdaling naar Bierleux-Haut: Net voor een bocht en even voor je een wit huis van een kinesitherapeut bereikt scherp rechts een onopvallend bospaadje nemen. Dit paadje daalt
Bierleux-Bas. Links alweer een mooi zicht over het rustige Liennedal.
> Bierleux-Bas bestaat eigenlijk maar uit een paar huizen. Over de geasfalteerde toegangsweg naar het gehucht daal je verder het Liennedal in. Bij Moulin de Rahier bereik je de N645. Even links-rechts hier, richting Rahier.
> Bierleux-Bas bestaat eigenlijk maar uit een paar huizen. Over de geasfalteerde toegangsweg naar het gehucht daal je verder het Liennedal in. Bij Moulin de Rahier bereik je de N645. Even links-rechts hier, richting Rahier.
> In Les Forges neem je een sterk stijgend paadje nemen dat wat verder op een asfaltweg komt. Rechts, Chevron binnen, langs de kerk en op het kruispunt rechtdoor. Voorbij oude gendarmeriegebouwen rechts een graspad op dat door open veld loopt en uitvlakt op ongeveer 365 meter hoogte. De oude Chemin St Antoine komt langs een oude beuk waarop een houten kruisbeeld met de heilige Antonius in het midden. Aan het Croix St-Antoine bereik je dan een asfaltwegje. Links meevolgen hier, over een hoogvlakte met weiden en weidse uitzichten.
> Te Neufmoulin De N66 Werbomont – Trois-Ponts over en dadelijk een slijkerig parallel wegje links op. Dit paadje loopt door de vallei van de Lienne en verder door het gehucht Neucy. Een prettig pad loopt verder redelijk vlak richting Chauveheid.
> Op slechts een paar 100 meter van GRP 571 (maar niet onmiddellijk er langs) ligt de oertypische Ardennenkapel Sint-Gillis van Chauveheid.
> Op slechts een paar 100 meter van GRP 571 (maar niet onmiddellijk er langs) ligt de oertypische Ardennenkapel Sint-Gillis van Chauveheid.
> Opgelet er zijn heel wat trajectveranderingen doorgevoerd tussen de samenvloeiing van Amblève en Lienne via Lorcé. Voorbij Lorcé is zelfs een heel nieuw traject toegevoegd en is de route radicaal gewijzigd. Dit etappeverslag geeft je dus een sfeerbeeld maar is verder niet praktisch bruikbaar omdat het verouderd is.
Chauveheid
> Geschiedenis van de stoere kapel gaat terug tot zeker de 11de eeuw. Het is een schilderachtige plek. Zo is de kapel volledig opgetrokken uit lokale materialen die de donkere beslotenheid van de Ardennen uitstralen: Dikke natuurstenen muren, kleine vensters met houten ramen, leistenen dakbedekking en een intiem klokkentorentje. De kapel wordt geflankeerd met ondermeer een prachtige beuk. Sinds mensenheugenis is de Sint-Gilliskapel onderwerp van een jaarlijkse bedevaart.
> Geschiedenis van de stoere kapel gaat terug tot zeker de 11de eeuw. Het is een schilderachtige plek. Zo is de kapel volledig opgetrokken uit lokale materialen die de donkere beslotenheid van de Ardennen uitstralen: Dikke natuurstenen muren, kleine vensters met houten ramen, leistenen dakbedekking en een intiem klokkentorentje. De kapel wordt geflankeerd met ondermeer een prachtige beuk. Sinds mensenheugenis is de Sint-Gilliskapel onderwerp van een jaarlijkse bedevaart.
Fond de Quarreux
Pad naar Nonceveux boven de Amblève
Hekjes op het
pad naar Chession
Chession, één van de vakwerkhuizen
> 2 km buiten GRP 571 ligt de dorpskern van Rahier. Het mooie kerkgebouw
met kerkhof (oude leistenen zerken) en een schitterende stokoude eik is een geklasseerd zicht al sinds 1929.
(door everzwijnen)
Vallei van de Parfonruy (of Belle Foxhalle)
Voorbij Lorcé, een doorkijkje
op de vallei van de Amblève
op de vallei van de Amblève
De melkachtige druppeltjes die vrij komen bij beschadiging verraden dat deze
paddo tot de grote subgroep van melkzwammen behoort.
Les Forges
> 'Les forges' betekent 'de smederijen'. Langs de Lienne-oevers in deze streek was van de 14de eeuw tot begin 18 de eeuw een intensieve nijverheid van ijzersmederijen. Een snelstromende beek en veel bos om houtskool aan te maken waren noodzakelijk voor de werking van de smederijen.
> 'Les forges' betekent 'de smederijen'. Langs de Lienne-oevers in deze streek was van de 14de eeuw tot begin 18 de eeuw een intensieve nijverheid van ijzersmederijen. Een snelstromende beek en veel bos om houtskool aan te maken waren noodzakelijk voor de werking van de smederijen.
> Het ijzererts werd onttrokken uit de rotsen maar was over het algemeen van een povere kwaliteit. Die middeleeuwse ijzernijverheid is in geen enkel opzicht te vergelijken met de huidige grootschalige ijzer- en staalindustrie. Het ging echt om een ambachtelijke aktiviteit van een smid of meestersmid met wat knechten. De smederijen van de Lienne waren bekend voor de vervaardiging van gietijzeren potten.
> Praktisch alle sporen van smederijen en aanverwante infrastructuur zijn weer verdwenen, enkel fundamenten zijn hier en daar met wat zoeken nog te vinden. In de buurt van Les Forges zijn wel nog duidelijk steengroeven merkbaar waar vroeger ijzererts en leischalie (als bouw- en plaveisteen) werd aan onttrokken.
> Het waterrad bij de Lienne heeft niks te maken met de oude smederij. Eigenaar van de constructies en gronden bij de Lienne is de familie Potelle en Albert Potelle is nogal een kleurrijk figuur met tal van 'creatieve ideeën'. Over een periode van maar liefst 17 jaar heeft hij dat schoepenrad gebouwd. Het centrale metalen gedeelte is afkomstig van een oude stoomcentrale in Verviers. Oorspronkelijk was het de bedoeling dat het waterrad de nabijgelegen forelvijvers zou voorzien van water uit de Lienne. En de droom van Albert is ook dat het rad stroom zou kunnen leveren voor de omliggende gebouwen. Het waterrad werkt dus maar door het sterk schommelend debiet van de Lienne is het rad voorzien van een ingenieus mechanisch systeem waardoor het 1 meter hoger kan worden gelift bij een wilde Lienne.
> Als het van de familie Potelle afhangt kan er in Les Forges blijkbaar nog meer met de Lienne gebeuren, maar hun creativiteit wordt misschien gelukkig toch wat begrensd door het feit dat je niet zomaar de loop van een rivier mag hinderen of veranderen. Over een houten brugje geraak je bij de forelvijvers en recent is er ook een soort metalen overbrugging die als terras bij het restaurant dienst doet. Je kan je dus bij de familie Potelle te goed doen aan forel uit eigen kweekvijver.
> Praktisch alle sporen van smederijen en aanverwante infrastructuur zijn weer verdwenen, enkel fundamenten zijn hier en daar met wat zoeken nog te vinden. In de buurt van Les Forges zijn wel nog duidelijk steengroeven merkbaar waar vroeger ijzererts en leischalie (als bouw- en plaveisteen) werd aan onttrokken.
> Het waterrad bij de Lienne heeft niks te maken met de oude smederij. Eigenaar van de constructies en gronden bij de Lienne is de familie Potelle en Albert Potelle is nogal een kleurrijk figuur met tal van 'creatieve ideeën'. Over een periode van maar liefst 17 jaar heeft hij dat schoepenrad gebouwd. Het centrale metalen gedeelte is afkomstig van een oude stoomcentrale in Verviers. Oorspronkelijk was het de bedoeling dat het waterrad de nabijgelegen forelvijvers zou voorzien van water uit de Lienne. En de droom van Albert is ook dat het rad stroom zou kunnen leveren voor de omliggende gebouwen. Het waterrad werkt dus maar door het sterk schommelend debiet van de Lienne is het rad voorzien van een ingenieus mechanisch systeem waardoor het 1 meter hoger kan worden gelift bij een wilde Lienne.
> Als het van de familie Potelle afhangt kan er in Les Forges blijkbaar nog meer met de Lienne gebeuren, maar hun creativiteit wordt misschien gelukkig toch wat begrensd door het feit dat je niet zomaar de loop van een rivier mag hinderen of veranderen. Over een houten brugje geraak je bij de forelvijvers en recent is er ook een soort metalen overbrugging die als terras bij het restaurant dienst doet. Je kan je dus bij de familie Potelle te goed doen aan forel uit eigen kweekvijver.
> Het asfaltwegje stijgt gemeen hard door en draait later links. Nog steeds stijgend heb je rechts een schitterend panorama over de ingesneden Amblèvevallei. Voor je de weg E25 – Lorcé bereikt neem je rechts een grassig pad dat bij nat weer op plaatsen erg drassig kan zijn: Bru-water maar dan wel in de vorm van plas en moeras.
Variante GR-padmarkering
>
Naar Chession toe wisselt GRP571 nog een paar maal van pad. Klimmend kom je zo bij een hekje dat je toelaat een weide ongeveer diagonaal stijgend over te steken. Via een 2de hekje kom je in een volgende weide. Hier ook licht diagonaal stijgen, maar niet te veel naar rechts om dan weer een hekje te vinden in de haag. Zo kom je op een graspad dat verder naar omhoog stijgt om dan naar links Chession binnen te lopen.
>
De gewonnen hoogte verlies je weer snel bij de afdaling naar Lorcé. In het centrum van dit dorp links. Rechts op een heuveltje staat de kerk van Lorcé.
Giftig vingerhoedskruid, een typische plant van de Ardennen
Afdaling tussen Bierleux-Haut en Bierleux-Bas
De Lienne nabij een camping en kort
voor ze in de Amblève mondt.
voor ze in de Amblève mondt.
Bierleux-Bas: Huisfabriekje van appelcider
>
Net voor de fabriek van bronwater Bru rechts, maar dat pad was zo verzopen en modderig dat ik even over de asfaltweg parallel ben verder gelopen. Even later komt de GRP 571 op diezelfde asfaltweg en volgt deze over zowat 500 meter om dan rechts af te slaan en het Bois Royal in te lopen voorbij een bareel. Het is een groot privé-bos.
> Het pad zal de hele tijd een goede steenslagweg volgen door dit grote bos, regelmatig dalend. Gelukkig kan ik op deze weg wat snelheid maken, want ik moet de tijd toch flink in het oog houden om de bus te Nonceveux niet te missen. Het Bois Royal is een mooi bos met een mix aan oude bomen.
> Na een paar kilometer dalen over de steenslagpiste moet je de automatische piloot afzetten, want plots gaat het pad links van deze weg af, duidelijk gemarkeerd met wit-rood. Je steekt de Belle Foxhalle over (geen brug) om dan links even te stijgen om zo een breder pad te bereiken. Scherp rechts hier over een pad dat nu boven de Amblèvevallei gaat lopen.
> Na een paar kilometer dalen over de steenslagpiste moet je de automatische piloot afzetten,
Amblève te Nonceveux
> Bij de weg Remouchamps – Trois-Ponts vervolg je rechts in de kant van de weg om na zowat 700 meter terug bij café ‘Le Ninglinspo’ aan te komen (GR-wandelboom). Hier eindigt dus deze mooie Ardennentocht door de valleien van Amblève, Salm en Lienne. Nieuwe wandelhorizonten bieden zich hier aan. Je kan de schitterende Ninglinspovallei hier exploreren of vervolgen over het Ardennen-Eifelpad (hier gemarkeerd als GR 15) dat over bijna 800 door 4 landen toert.
> Einde.
> Einde.
