Startpagina > Wandelen > EscapArdenne Eislek Trail
> Vanuit het centrum van Clervaux zocht ik weer het Escapardenne Eislek Trail op, dat door de beboste oostelijke helling van Clervaux loopt. Tesamen met het de groene driehoekjes van het Ardennen-Eifelpad dalen we over het mooie bospad door een poortje van het Eislek Trail tot bij de grote kapel voor OLV van Loretto.
> Ook hier is drijfjacht aangekondigd maar geen probleem onderweg, niks gehoord. Ik mag in het Groothertogdom trouwens door de jachtzone wandelen, het is niet verboden. Dit ziet er ook weer een nieuw gemaakt pad uit voor Escapardenne Eislek Trail. Het komt even later op een steenslagweg uit waar we naar rechts gaan, tesamen met het Sentier du Nord.
> Ik kon me voorstellen dat dit stuk pad onder water kan staan na hevige regenval maar in november 2014 werd door de Luxemburgse Spoorwegen een houten wandelpromenade aangelegd onder de brug van de Clerve, waardoor je met droge voeten onder de brug door kan...
> Aan de andere kant van de spoorlijn dadelijk rechts over een mogelijk drassig grasveldje en in het bos alweer dadelijk scherp links draaien in de bosrand. We lopen hier langs het natuurgebied, steeds rechtdoor volgen langs de rand tot we verderop op de verkeersweg Clervaux – Sassel komen ter hoogte van een oorlogsmonument. We gaan daar weer rechts het bos in.
> We gaan hier het woud Beischend in. Een hele tijd stijgen uit de vallei van de Woltz, die we maar tijdelijk verlaten. Uiteindelijk arriveren we op een hoogte van ongeveer 490 meter (hoogteverschil van 100 meter met de vallei van de Woltz). We gaan dan rechts met het Sentier du Nord een smaller pad op om verder te stijgen en even later nemen we rechts een grassige donkere piste tussen dennenbomen.
> Ter hoogte van het SRA-monument gaan we rechts over een niet zo duidelijk en wat geërodeerd pad tussen de beuken. We verliezen zigzaggend zeer snel hoogte. Wat lager op een veldweg 30 meter naar links. Daar staan we dan op een splitsing. Het bordje naar Maulusmillen staat verkeerd trouwens. Om naar Maulusmillen te gaan moet je hier het trappenpad nemen.
> Hier verlaat ik voor vandaag het Eislek Trail om af te dalen in de vallei van de Woltz en langs de valleiweg de camping Woltzdal op te zoeken. Het begint inmiddels ook al flink te schemeren. De camping is korterbij dan ik had gedacht en is prima. Een bar waar je iets kan drinken of eten, ook nu, in de late herfst. Modern en proper sanitair maar op zijn Hollands, 2 minuten douchen voor 1 € is wat povertjes. Verder een uitstekende camping met een trekkerstarief en ik kon er 's avonds een brood bestellen voor 's morgens. Er is ook een bar waar je iets kan drinken of eten.
> De volgende morgen op tijd ingepakt. Iets na achten mijn baguette gaan ophalen, de afrekening gemaakt op de camping Woltzdal en na een koffie weer op pad voor alweer een schitterende dag op Escapardenne Eislek Trail.
> Terug via het station van Maulusmillen en over het trappenpaadje. Daar rechts op Escapardenne Eislek Trail. Rechtdoor op niveau over een veldweg. Ietsje lager even opletten want we nemen tegenover een waterpompstation rechts een graspad en draaien dus niet verder meer met de steenslagweg. Dit paadje loopt blijkbaar door een klein natuurgebiedje en onverwacht lopen we hier langs een ligbank, speciaal geplaatst voor Escapardenne Eislek Trail. Hëllef fir d'Natur plant deze mooie rustbanken blijkbaar in in de eigen natuurgebieden. We dalen verder en lopen kort daarna door een dennenbosje om op de valleiweg te komen. We nemen deze naar rechts om even later te Bockmillen de spoorweg te kruisen. Hier is geen treinstation.
Clervaux (Klierf)
> Clervaux kende net zoals andere burchtstadjes in Luxemburg zijn eerste bloei onder de feodale heersers van de middeleeuwen. Ook deze stad had erg te lijden onder de verwoestingen tijdens WO II. Het stadsbeeld van Clervaux met zijn oude gebouwen bedriegt in feite een beetje. Wat je ziet in Clervaux is bijna allemaal gebouwd of heropgebouwd in de 20ste eeuw. De ligging en de harmonieuze witroze architectuur maken het toeristisch een interessante trekpleister van oudsher. Dagjestoeristen vinden nog steeds in groten getale de weg naar Clervaux.
> In het centraal gelegen kasteel (heropgebouwd na WO II) bevinden zich een VVV-kantoor en enkele musea, waaronder dat van de Slag om de Ardennen, een maquettetentoonstelling van alle burchten van het Groot Hertogdom en de permanente fototentoonstelling 'Family of man'.
> De hooggelegen gebouwen van de Sint-Mauritiusabdij met opvallend rode daken en octagonale torenspits zijn gebouwd in 1910, in neoromaanse stijl. Je kan deze benedictijnenabdij ook gedeeltelijk bezoeken, er is een tentoonstelling over het kloosterleven. De andere dominante kerk, gelegen in het centrum en met een dubbeltoren, dateert uit 1911.
> Bij de spoorweg onmiddellijk links, weer tesamen met het Sentier du Nord. We volgen over een smalle passage de spoorlijn die op een paar meter aan onze linkerzijde loopt. Wat verder klimmen we over een smal pad door loofbos van eiken. In zigzag nog wat hoger tot bij de rand van een veld waar hogerop windturbines staan. We omcirkelen dat grasveld gedeeltelijk om dan links een dennenbos in te lopen. We blijven maar even op hoogte en vatten al snel een daling aan.
> Probleem door ontbossing een beetje verder, de padmarkering is mee verdwenen. Niet rechtuit afdalen, maar rechts meedraaien over het hoofdpad en verder weer dennenbos in (tenminste als het ook hier inmiddels niet is gekapt!). De afslag bij een rustbank voor Binsfeld en zijn ruraal museum (afstand van 1,5 km in de gids is te scherp) neem ik niet maar ik ga naar links tesamen met het Sentier du Nord, richting Troisvierges.
> We dalen af in de vallei van de jonge Woltz te Paafenmillen en komen vervolgens langs de abdij van Cinqfontaines. Mooi gelegen overigens, de idyllische ligging verbergt een trieste geschiedenis.
> De weg is ter hoogte van Cinqfontaines wat verbreed, wellicht voor de zware boskapmachines. In zigzags stijgen we door eiken- en beukenbos door tot 450 meter hoogte en passeren daarbij de 'arbre mysterieux', een veelarmige beuk. Hij staat er mooi geel gekleurd bij in de herfst. Dan dalen we weer en houden bij een padsplitsing links aan (dalend pad). Via dennenwoud tot op een T-splitsing, daar rechts. Eens uit het dennenwoud omcirkelen we een akker om dan af te dalen in de vallei van de Luckesbaach.
> Na de kruising met een andere veldweg steken we via een bruggetje de Luckesbaach over. Rechts lopen we dan over een mooi graspad onder overhangende haagbeuk. We klimmen het valleitje uit en het graspad komt bij een eerste woning van Troisvierges.
> 's Zomers kan dit een behoorlijk warme stijging zijn. Bij een infobord van het Sentier des Passeurs gaan we op de T-kruising rechts om 50 meter verder de asfaltweg links te nemen.
Pad van de vluchters - Sentier des Passeurs.
> Geen langeafstandpad maar een mooi thematisch pad van 13 km + 7 km extensie: Het 'sentier des passeurs' volgt de historische vluchtwegen die neergestorte oorlogspiloten en door het Naziregime opgejaagde burgers volgden van het GH Luxemburg de grens over naar het veiligere België. Bij nacht en ontij werden vluchters ongemerkt de grens over geholpen door een netwerkje van lokale weerstanders. Die opereerden tussen Sassel, Troisvierges (GHL) en Limerlé (B).
> Dit wandelproject werd voor 2/3de gefinancierd door het Europese Leader+ programma. Er was 40.000 € ter beschikking. Dat geld werd evenredig verdeeld om enerzijds een historisch-educatieve film te maken en anderzijds het pad aan te leggen met bewegwijzering, infoborden en wandelfolder. Het Sentier des Passeurs werd geopend in 2006. Het zuidelijke deel loopt over panoramische, verharde wegen, het noordelijke deel over echte smokkelpaden en sluipwegen. Prima bewegwijzering en dankzij de mooie omkadering met infoborden voelt de grens oversteken aan alsof je zelf de Nazi's aan het verschalken bent. Infofolder.
Troisvierges (Ëlwen)
> Eeuwenlang was Ulvelingen een klein boerengehucht zonder kerk, afhankelijk van het dorpje Basbellain. In de 18de eeuw werd het een regionaal pelgrimsoord ter ere van de Drie Maagden, vandaar de huidige Franse naam 'Troisvierges'. De komst van de spoorlijn en de aanleg van een doorgaande weg veranderde alles vanaf midden 19de eeuw.
> Er vestigden zich bedrijven en Troisverges groeide uit van een boerengat met enkele tientallen inwoners in de 17de eeuw tot de huidige gemeente met zowat 1600 inwoners. Veel middenstand is inmiddels weer verdwenen uit het centrum. Grote winkels vestigden zich kilometers verder omwille van de lucratieve grenshandel met de Belgen.
> We zijn hier weer dicht bij de abdij van Cinqfontaines, waarvan de gebouwen links van ons liggen, in de vallei. Waar de asfaltweg naar rechts draait gaan we rechtuit een breed graspad aan de rand van een hooiweide volgen, vergezeld van mooie uitzichten over de streek maar mogelijk ook met lawaai vanuit de steengroeve in de Woltzvallei. Ons graspad gaat ter hoogte van een bosje snel dalen en draait naar Sassel toe.
> Op het einde dalen we weer de vallei in naar de verkeersweg. Oversteken en scherp rechts dan een grassige parallelweg nemen die mogelijk modderig is door overstromend water. Over een bruggetje van de Trëtterbaach en aan de overzijde gaan we de asfaltweg kruisen om rechtdoor te wandelen op een secundaire asfaltweg. Misschien is dit de oude weg tussen Asselborn en Boxhorn? 200 meter verder links langs de afsluiting van een weide over een licht ingesneden graspad om weer de verkeersweg te kruisen.
> In Sassel rechtuit over asfalt om de sterk meanderende Trëtterbaach een eerste keer over te steken. Deze mondt hier in de buurt in de nog jonge Woltz. Sassel is een klein mooie boerengehucht zonder café of winkel. Aan de overzijde van de beek rechts over de dorpsweg, bij de eerste boerderijen scherp links, alweer wegdraaien van het dorp. Na 2 scherpe bochten verlaten we het stijgende asfaltwegje om rechts voor een verder stijgend onverhard pad te kiezen. 50 meter verder houden we rechts (rechtdoor) aan bij een rustbank. Het mooie pad loopt tussen brem, hoog boven de vallei van de Trëtterbaach en de verkeersweg door de vallei. Dit moet een oud pad zijn. Wat strookjes dennen maar vooral struikgewas met brembegroeiing.
> Tegenover de ingang van het hotel-restaurant staat nog een infobord van het Escapardenne Eislek Trail. Ik ga er in de tuin bij de Tretterbaach een koffie drinken. Hier eindigt de tweede etappe in de gids maar voor mij is de wandeldag nog niet ten einde. De barman heeft mijn drinkfles bijgevuld met water want winkels zijn er hier op dit hele traject haast niet te vinden buiten de slager in Troisvierges en het is nazomers warm hier, rond 21°.
> Na de brug gaan we de rivier over om dan over een paadje kort te stijgen tot bij een picknickbank op een asfaltweg. We lopen op die asfaltweg dadelijk scherp links een graspad op. Op dit punt kan je afwijken van Escapardenne Eislek Trail indien je naar het treinstation wil of naar het café, de slager of verder naar de Smatch-supermarkt. Daarvoor wandel je rechtuit (600 meter naar het station van Troisvierges). Heb ik gedaan, je wandelt onder de spoorlijn door en blijft dan de spoorlijn ongeveer parallel volgen. Bij de slager wat inkopen gedaan en iets gaan eten in een stationscafé. (De Smatch ligt op 1 km richting Wilwerdange.)
> Het is even na de middag als weer op het Escapardenne Eislek Trail ben en verder wandel. Via een houten toegangspoortje van Escapardenne Eislek Trail verlaten we alweer Troisvierges om door eikenbos een stijgend pad te volgen dat ons ongeveer 60 hoogtemeters doet stijgen (tot 480 meter). Langs een dennenbosje en meer eikenbos komen we bij een weide waarvan we de rand volgen. Onderweg veel rustbanken. Voorbij een 'montjoie' in beginfase. Langs de weide, er over en wat verder rechts tussen 2 weiden in.
> Bij de asfaltweg links. Er is een oorlogsmonument en nog een rustbank. Links een steenslagweg op. We blijven even op niveau langs enkele weiden en percelen den en dalen dan door dennenbos snel af naar een asfaltweg (rustbank). In een bocht van die weg verlaten we hem dadelijk voor een kleinere asfaltweg. Deze loopt continu stijgend (hoogteverschil 50 meter) langs een natuurgebied van Natur & Ëmwelt (aan onze linkerzijde) waar een reeks amfibiepoelen werden aangelegd.
> We gaan bij de eerste huizen van Troisvierges eigenlijk niet rechtdoor, daar staat oud afweergeschut als oorlogsherinnering en rechts ligt een grote picknickzone met overdekte barbecuehut. Bij die eerste woning gaan we echter scherp links een ander graspad op net voor die woning. Het pad versmalt al snel en rechts hebben we mooie uitzichten over het centrum van Troisvierges.
> Bij een V-splitsing houden we rechts aan en we gaan dan snel dalen in zigzags naar de Woltz. We bereiken de rivier ter hoogte van de camping van Troisvierges. Daar links onder overhangende beuken en onder een spoorbrugje door met de Woltz. In de rivier zitten Amerikaanse rivierkreeften (foto), eigenlijk een niet gewenste exoot.
> 100 meter verder weer een kruispunt van paden en hier nemen we langs een rustbank een nogal onopvallend pad. We wandelen even op een hoogte tussen 490 en 500 meter. Het landschap is iets opener en we draaien naar een kruispunt waar we links gaan. Op de V-splitsing 30 meter verder dadelijk rechts door beukenwoud. Daarna door een stukje dennenbos, kruising met een piste en 50 meter verder komen we op een andere piste waar we rechts gaan langs een rustbank. De weg gaat verderop sterker dalen en op dat punt lopen we langs het SRA-monument.
Cinqfontaines
> Het klooster van Cinqfontaines is gerelateerd met één van de donkerste bladzijden uit de geschiedenis van Luxemburg. In augustus 1941 vormden de Nazi's het voormalige klooster om tot een zogenaamd ‘rusthuis voor Joden’. Het was uiteraard een getto voor Joden die, naarmate de oorlogsmaanden vorderden, steeds minder rechten kregen, tot het klooster uiteindelijk 'een sluis' werd naar de concentratiekampen van Theresienstadt, Auschwitz en Lublin. Voor 283 Joden was Cinqfontaines de opstapplaats van één van de treinen naar een uitroeiingskamp. Er bevindt zich aan het voormalige klooster nog een monument om deze vreselijke gebeurtenissen te herdenken.
Monument SRA
> Op 21 maart 1945 vloog een tweemotorig vliegtuig van het type Lockheed Hudson met registratiecode FK-803 van Engeland richting Dresden. De zending was in opdracht van het Special Operations Executive, met als doel agenten te droppen achter de vijandelijke linies om te infiltreren en mee het verzet te organiseren.
> Sommige bronnen hebben het over slechte weersomstandigheden waarbij het toestel onverrichter zake moest terugkeren. Andere bronnen melden dat het toestel nog onderweg was naar Duitsland.
> Feit is dat de Hudson onderschept werd door een Amerikaans vliegtuig en verkeerdelijk werd geïdentificeerd als een vijandelijk toestel. De Hudson werd op een paar seconden in brand geschoten en stortte neer nabij de plaats waar zich nu het monument bevindt. Commandant Helfer is er in geslaagd om zich te redden met zijn valscherm. De andere bemanningsleden kwamen helaas om. De crew bestond uit een Brits commando. De agenten aan boord waren van Belgische origine. Die samenwerking was niet uitzonderlijk. Belgisch militair personeel nam aktief deel aan militaire opdrachten vanuit Groot-Brittannië georganiseerd. Over de ware toedracht van wat er gebeurd is bestaan nogal variante versies. Opheldering van de zaak zal
> 2 motoren, een deel van de vleugels en de cockpit zijn nog ter plaatse te bekijken en werden hier samen gelegd. Enkele jaren geleden werden de resten wat opgepoetst en werd er een hek geplaatst rond het wrak. Het grafmonument bestaat uit één graf waarrond 6 naamstenen.
Kapel OLV van Loreto
> De kapel OLV van Loreto is gebouwd in 1762 in rococostijl. De kapel is genoemd naar Loreto, een Italiaans bedevaartsoord niet ver van Ancona waar volgens de legende het huis van Maria door de engelen naar toe zou zijn verplaatst vanuit Palestina.
> Het trappenpaadje leidt naar een oude dienstweg van de spoorwegen. Verder nemen we weer een nieuw paadje rechtdoor en dalend. Op een dienstweg van steenslag wandelen we nu een tijdje parallel met de spoorlijn. Door bos en door weiden. Links ligt Natura 2000-gebied waar in 2006 dennen zijn gekapt om de natuurlijke omgeving van de Clerve – die hier van naam verandert van Clerve naar Woltz – te opwaarderen met hogere biodiversiteit. Dit natte biotoop was trouwens niet geschikt voor dennen. De steenslagweg leidt naar een asfaltwegje.
> Rechts op 50 meter en wat hoger gelegen is een schuilhut maar we gaan links, dalen tot bij de spoorlijn. Daar rechts en dan over alweer een stukje nieuw gemaakt pad over enkele honderden meters. Door bos en terug bij de spoorlijn is een speciale doorgang gemaakt om over de spoorbrug te gaan. Aan de overkant van de brug rechts over een nieuw zigzagpaadje om bij een wegje te komen dat te samen met de Woltz onder de spoorlijn door loopt.
> We lopen dan donker dennenbos in en gaan verder over een oud pad langs de vallei van de Tretterbaach, een prettig, afwisselend pad met onderweg veel vogelgefluit en een mooi geplaatst bankje. We kruisen onderweg nog een zijbeekje van de Trëtterbaach. Op den duur wordt de vallei ietsje breder en als we op asfalt komen kiezen we linksvoor om af te dalen tot bij de mooie molengebouwen van de Asselborner Millen.
Aasselburermillen
> Deze watermolen op de Trëtterbaach, waarvan de geschiedenis terug gaat tot minstens de 12de eeuw, is een oude banmolen. Toen eigendom van een Trierse benedictijnenabdij. De plaatselijke boeren werden dus eeuwenlang verplicht om hier hun graan te laten vermalen, waarbij telkens een deel van hun oogst werd ingehouden voor adel of geestelijken. Aan dit feodale dwangsysteem kwam pas een einde in 1798, toen in de periode van de Franse Revolutie die macht werd ingeperkt en bezittingen werden verbeurd verklaard. In 1932 werd de molen stil gelegd. Nog even werd de maalaktiviteit hernomen tijdens WO II, waarna het verval intrad. Pas in de jaren '80 van vorige eeuw werd alles weer mooi gerestaureerd.
> Drie raderen op een gereguleerde afleiding van de Trëtterbaach, zorgen voor waterkracht. Volgens sommigen is dit de oudste watermolen van Luxemburg. Er is een molenmuseum + een museum rond schrijfmateriaal. Er is ook een tentoonstellingsruimte en een educatief pad rond het molenterrein. De gebouwen worden ook uitgebaat als hotel-restaurant met 15 kamers. Op het binnenpleintje zie je verder nog een paar monumenten: Eén ervan herinnert aan de gruwel van WO II, een ander is een eerbetoon aan Michel Pintz.


Michel Pintz
> Op de binnenkoer van de watermolengebouwen staat een beeldengroep ter ere van Michel Pintz. Schaapsherder Michel Pintz voerde mee strijd tijdens de Boerenkrijg. Hij eindigde in zijn 25ste levensjaar onder de guillotine. Zijn heldenstatus symboliseert vooral de opstand van de kleine man tegen de machtige buitenlandse onderdrukker (Frankrijk). In het centrum van Asselborn staat ook een beeldengroep en een monument ter ere van Michel Pintz.
> Hier ligt eigenlijk het officiële einde van de eerste etappe en het begin van de tweede etappe van Escapardenne Eislek Trail. Vlakbij ligt het station van Clervaux. Via het lagere wandelpad kun je ook naar het centrum van Clervaux wandelen.
> Zelf wandel ik vandaag nog wat verder, nog een goeie twee uren voor de nacht valt. Rechtdoor tot bij de brug over de Clerve en de sporen bij het station van Clervaux. (infobord Escapardenne Eislek Trail). Niet de brug over maar de verkeersweg volgen naar Urspelt en Hupperdange over 100 meter langs de vangrail. Even opletten dan: er is een kleine opening in de vangrail. Hier werd speciaal voor het Escapardenne Eislek Trail een trappenpad gemaakt.
> We hebben de noordelijke Ardennen (Eislek) van het Groothertogdom Luxemburg bereikt. Nog stevig wat hoogteverschillen onderweg maar je wandelt toch vlotter. We klimmen ongemerkt steeds wat hoger richting waterscheidingslijn tussen het Maas- en Rijnbekken en tussen de twee Luxemburgen. Ook vandaag wandelen we over Escapardenne Eislek Trail haast volledig op onverharde paden, asfaltstroken werden maximaal uit het traject geknipt. Stilte is vaak immens aanwezig. We komen langs enkele natuurgebieden en lopen veel door bos maar ook langs monumenten die herinneren aan oorlogsgeweld (Maulusmillen, Cinqfontaines). Het wandelpad komt in de buurt van het grotere Troisvierges maar voor de rest liggen er enkel een paar stille gehuchten langs het pad. Eindigen doen we in een nogal paradijselijke omgeving, bij de mooie oude watermolen van Asselborn.
> Stockeer best voldoende voedsel voor twee wandeldagen in Clervaux. In Troisvierges heb je een slager op 500 meter van de wandelroute en een Smatch-supermarkt op 1,5 km maar andere winkels zijn er verhuisd naar de grens met België en draaien op grensshopping, ze liggen te ver weg. Op de camping van Maulusmillen (1 km van het wandeltraject) heb je een campingwinkeltje. Idem op de camping van Troisvierges maar deze is enkel open in het toeristische seizoen. Voorbij Troisvierges zijn helemaal geen winkelmogelijkheden tot in Houffalize (volgende etappe). Eenvoudige maaltijden onderweg in het café bij het station van Troisvierges, op de camping van Maulusmillen (1 km) en meer luxueus te Asselbornermillen.
> Kampeermogelijkheden heb je te Clervaux (2 campings waarvan één boven de stad te Reuler en een in de vallei van de Clerve), te Maulusmillen (op 1 km, uitstekende camping met eetgelegenheid en winkeltje, hele jaar open) en te Troisvierges (uitstekende camping met winkeltje, onmiddellijk langs het wandelpad maar enkel open in het toeristisch seizoen). Indien je van camping naar camping trekt, deel je beter je etappes anders in. Tussen Troisvierges tot voorbij Houffalize zijn immers geen campings meer. Hotels zijn er voldoende in Clervaux en te Asselbornmillen kun je genieten van een overnachting + wining & dining in een werkelijk prachtige omgeving. Zelf overnachtte ik op de camping van Maulusmillen en wandelde ik de volgende dag verder tot op de Belgisch / Luxemburgse grens waar ik vrij kampeerde (zie ook volgende etappe).
> De spoorlijn Luik / Rivage - Gouvy - Troisvierges - Luxemburg stad biedt mogelijkheden om je vlot en goedkoop te verplaatsen per trein. Het station van Clervaux ligt langs Escapardenne Eislek Trail, het station van Troisvierges ligt op minder dan 1 km, het station van Maulusmillen wordt sinds 2015 niet meer bediend. Het eindpunt, de watermolen van Asselborn, is te bereiken vanuit Troisvierges per bus naar Asselborn-dorp. Van daaruit wandel je naar de vallei van de Trëtterbaach.
Pad tussen Cinqfontaines en Troisvierges
in het valleitje van de Luckesbaach.
Clevaux, houten poortje van Escapardenne Eislek Trail
Kapel OLV van Loreto
Nieuw paadje speciaal voor Escapardenne Eislek Trail
Voormalig klooster Cinqfontaines
Natura 2000-gebied 'Auf der Woltz'
'Arbre mysterieux'
Cinqfontaines, monument dat aan de deportatiegruwel herinnert
Escapardenne Eislek Trail in de buurt van de camping van Troisvierges
Amerikaanse rivierkreeft
Amfibiepoel van Natur & Umwelt,
de organisatie die ook Escapardenne Eislek Trail mee ontwikkelde
Langs een hooiweide
Kleine vuurvlinder
Sassel
Aasselburermillen
Toegangspoortje bij het verlaten van Troisvierges
Spoorbrugje boven de Woltz
Veldweg boven Maulusmillen
en de Woltzvallei
Paadje langs de spoorlijn te Bockmillen
Door het Beischend-woud
Onder de spoorlijn door langs de Clerve (voor 2014)
Langs een 'montjoie' op een hoog punt rond 500 meter,
een steenhoop gecreëerd door passanten.
Troisvierges
EscapArdenne - Eislek Trail (Luxemburgen) - 106 km