> Onder deze brug en een steenslagpad op dat langs een groot aantal kweekvijvers voor vis loopt. Deze vijvers worden ondermeer gevoed door snelstromende en gedeeltelijk gecontroleerde bosbeekjes. Na 1 km neemt de TA een stenig pad rechts dat verder langzaam klimt langs nog een paar vijvers. De kweekvijvers zijn afgeschermd met dunne draden, wellicht om reigers en ander visminnend gevogelte op afstand te houden.

> Vanaf Mirwart loopt de Transardense route weer voor zo'n 15 km te samen met Het Grote Routepad 14. Een groot deel van deze etappe loopt door bos. Na zowat 2/3 van deze tocht kom je langs dé attraktie van de dag, het boekendorp Redu. Andere merkwaardigheden zijn een ruimtestation en een verdwenen dorp.

> De Transardennaise® loopt aan de afrastering van het ESA rechts over een asfaltwegje, afdalen naar het dorpje Séchery. Er zijn nog een paar mooie oude vakwerkhuizen in dit boeregat. De Transardense Route blijft nog een hele tijd de asfaltweg volgen die door het gehucht draait en verder daalt langs een beekje tot een laag punt wordt bereikt aan een brug over de Lesse. Nog even verder over de asfaltweg langs de Lesse. Waar deze weg de Lesse verlaat (even na het kruis Pierre Olivier, een Franse soldaat die hier sneuvelde tijdens de Eerste Wereldoorlog) rechts over een prachtig pad langs de Lesse.

> Net voor de kerk van Mirwart komt GR14 er dus weer bij, komende van rechts uit de vallei van de Lomme. De Transardennaise® loopt aan de kerk van Mirwart rechts naar het imposante kasteel toe. Het gidsje over de Transardennaise® vertelt je alles wat je wil weten over de rijke geschiedenis van Mirwart en zijn kasteelbewoners. De weg door het dorp die door de Transardennaise® wordt gevolgd loopt wel naar het kasteel toe, maar het kasteeldomein zelf is privé. Mirwart is een redelijk toeristisch dorp, er is een provinciaal verblijfsdomein.

> Voor het kasteel rechts een asfaltweg in die flink hoogte begint te verliezen. Het gaat snel naar beneden tot je de vallei van de Lomme bereikt. In het dal is een oude gerestaureerde molen, nu eigendom van de provincie Luxemburg. Overal klaterend water. Een mooi architectonisch geheel, zij het dat de lelijke betonnen brug van de spoorweg nogal een storend landschapselement is.

> Even na het oversteken van een beekje bereikt het pad het verdwenen dorp Marsolle. Enkel de resten van een oude smeltoven zijn links nog te zien en zijn sinds enkele jaren mooi geconsolideerd. In de 16de eeuw is hier een centrum voor ijzerverwerking geweest. Daarbij ontwikkelde zich snel een dorp, Marsolle. Met de teleurgang van deze economische aktiviteit na 35 jaar verdween ook even snel weer het dorp. Rond de oven vond ik (zelfs na zoveel jaren) nog ijzerslakken.

> De Transardense route loopt hier even te samen met nog een ander lange-afstandspad: "Entre Lesse et Lomme": Een 78 km lang attractief wandelcircuit door de bossen rond Libin. De Transardense Route (en GR14) gaan aan de oude smeltoven rechtdoor. Het is hier erg rustig wandelen. Enkel het constante ruisgeluid van de E411 is het komende uur een beetje een stoorzender, afhankelijk van de windrichting. Steeds rechtdoor.

> Zo bereik je uiteindelijk uit de betonnen weg Smuid – Transinne. Rechts hier, nog steeds klimmend. De E411 over om kort daarna een punt te bereiken rond 450 meter. Sinds de molen van Mirwart zijn we bijna 200 meter geklommen. Licht bergaf langs een verblijfscamping (Camping des Sapins) om zo naar het centrum van het uitgestrekte dorp Transinne te lopen.

> In het centrum van Transinne, aan het oorlogsmonument, is een gerestaureerde wasplaats met lekker fris bronwater. Rechts omhoog over een asfaltweg (richting Maissin). De verbindingsweg N899 oversteken tot een wildhek. We duiken weer voor langere tijd bos in. Nog even rechtdoor hier, verder over het hoofdpad dat wat begint te slingeren. Het pad steekt het beekje Vivier over en daalt dan te samen met deze beek in de vallei van de Lesse.

> Een erg mooi pad nu langs de Lesse. We blijven echter maar kort bij de rivier. We passeren dus niet door het mooie gehucht dat eveneens Lesse noemt. Al snel draaien we weg naar recht om weer te gaan stijgen richting Redu. Eens op het plateau boven de Lesse aangekomen komt Redu in zicht. De kerk is ons richtpunt.

> Tot in de jaren '70 was Redu een stil boerendorp. Naar het voorbeeld van het Britse dorp Haye-on-Wye kwam een boekenverkoper op het idee om ook hier in de Ardennen het wat vervallen dorp Redu nieuw leven in te blazen door er een boekenwinkel te openen. Dat initiatief werd al snel gevolgd door andere winkels in de jaren '80, zodat ook Redu uitgroeide tot een heus boekendorp. De meeste winkels verkopen tweedehands boeken en zijn gevestigd in al bestaande gebouwen. Dat betekent dat niet enkel woonhuizen maar ook schuren en stallen werden omgebouwd om de boeken te kunnen stockeren. De meeste aangeboden lectuur is franstalig, maar er zijn ook 1 of 2 winkels die een uitgebreid vlaamstalig aanbod hebben.

> Het aantal winkels dat open is varieert sterk. Tijdens weekends en 's zomers zul je meer boekenwinkels open vinden. Vanaf de jaren '10 is de boekenverkoop sterk geslinkt door online-verkoop. Op een doordeweekse winterdag kan het hier wat doods zijn. Stilaan evolueert Redu naar een kunstenaarsdorp. Er is ook wat horeca, je vindt er café's, resto's en overnachting. Verder zijn er busverbindingen, een bakker en het VVV-kantoor van Libin.

> De Transardennaise® loopt weer het dorp uit, je moet 2 X links afslaan om zo aan de tweede grote attraktie van Redu te komen: de enorme schotelantennes van het European Space Agency (ESA). Het is een beetje vreemd om hier midden in dit typisch Ardennenlandschap die ultramoderne schotels te zien, alsof ze uit outer space hier zijn gedropt. Uiteraard is deze afgelegen plaats zorgvuldig gekozen, veraf van storende omgevingsfactoren. Sinds 1968 wordt vanuit dit grondstation gezorgd voor de communicatie, navigatie en begeleiding van een aantal sattelieten die rond de aarde draaien.

> Redu is daarmee de Belgische vetegenwoordiging in een Europees net van grondstations. In december 2005 werd met de hulp van Redu voor het eerst een lasercommunicatieverbinding tot stand gebracht waardoor 2 sattelieten in 2 richtingen konden communiceren. Veel wordt in de toekomst ook verwacht van de implementatie van het Europese GPS navigatiesysteem Galileo.
> Je kunt helaas het ESA niet zomaar bezoeken, enkel groepen kunnen er in op bepaalde dagen en dan nog op voorhand gereserveerd. In de buurt (maar niet langs de Transardense route) ligt wel het European Space Center, een speels-educatief ruimtemuseum, vooral gericht naar schoolgroepen.

> Aangenaam ritselen door de herfstbladeren. In de verte zijn jagers aan het schieten en op een gegeven moment komt daar plots zo’n enorm mannetjeshert de helling afstormen. In zijn haast had hij mij niet gezien en hij stond even stil op het pad. Prachtig beest. Toen hij mij dan toch zag stormde hij de Lesse in om aan de andere oeverkant veiligere oorden op te zoeken. Toch wel erg dat dat beest zo wordt opgejaagd en menselijke aanwezigheid daardoor terecht instinctief ervaren wordt als een levensgevaar. Het pad wordt een ietsje drassiger, zeker in de buurt waar het een soort overstromingsweide passeert. Wat verder draait het pad langs een molen naar omhoog, naar Daverdisse toe. Vanaf hier zal de Transardennaise® constant klimmen, bijna een hoogteverschil van 200 meter.

> Halfweg deze klim bereik je dan Daverdisse, een rustig dorp met wat mooie huizen. Het kleine dorpswinkeltje sloot helaas in 2014. Er zijn ook nogal wat rustieke vakantiehuizen te huur in dit dorp. Ook kom je verscheidene bronnen tegen tijdens de doortocht in Daverdisse.