> Na WO II ging de Leuvense universiteit samenwerken met Sint-Kamillus voor de opleiding van gespecialiseerde artsen. Vooral sinds de jaren '70 van vorige eeuw is er een grote verandering gekomen in de behandeling van mensen met psychiatrische problemen. Er wordt veel meer therapeutisch gewerkt, privacy en behandelingen op maat werden belangrijker en patiënten dienden niet meer afgezonderd te worden uit de maatschappij.
> Het hele gebouwencomplex heeft geen beschermde status, het vergt creativiteit maar ook budget om met dit soort erfgoed zo optimaal mogelijk en functioneel in en aan te passen aan de sterk veranderende behandelingsmethodes en vernieuwde zorg voor psychiatrische patiënten. Momenteel beschikt Sint-Kamillus over zowat 285 ziekenbedden en enkele tientallen plaatsen voor dagbehandelingen. Daarnaast ook nog tientallen bedden voor psychiatrische verzorging. Zowat 500 medewerkers zijn er tewerkgesteld, mede in het kader van het universitair project. Jaarlijks worden ongeveer 400 patiënten opgenomen. Sinds 2016 heeft Sint-Kamillus ook een speciale afdeling voor ongeneeslijke psychisch zieke mannen die een misdrijf pleegden. Ze mogen vrij bewegen binnen de afdeling die buitenaf is afgesloten met een gevangenisomheining.

> Het gaat steeds maar rechtdoor, door bospercelen, bosrand en langs weiden. Op een bepaald punt kan een slokkerige boer een deel van het pad mee hebben omgeploegd. Rechtuit verder, langs het Wimmershof (boerderij) en door een opvallend stiltegebied. Het bos is vooral samengesteld uit Amerikaanse eik, tamme kastanje en esdoorn. Het Heidebloempad eindigt uiteindelijk op een T-kruising met een asfaltweg in een buitenwijk van Kessel-Lo. We wijken er 100 meter naar rechts uit om dan links het Rozenpad in te slaan. Zo bereiken we de drukke Diestsesteenweg (N2) te Linden.

> Aan de kapel links over een pad dat in theorie enkel toegankelijk is voor fietsers en wandelaars. Het is een brede en vrij diep ingesneden holle weg. Bij een bosje gaan we schuinlinks de bosrand volgen. Verderop wordt dat een graspad dat na een tijd bij een Mariakapelletje arriveert (rustbank). Rechtdoor over meer grassige veldweg, het kan soms wat modderig zijn. Dit is de oude Leuvensebaan die Kortrijk-Dutsel verbond met de universiteitsstad. Het graspad wordt hol, stijgt wat, komt op een hoog punt bij de Molenberg (50 meter hoogte), daalt dan wat en komt op een kasseibaantje waar we naar rechts gaan, richting Kortrijk-Dutsel. 50 meter voor het plaatsnaambord gaan we links tussen 2 akkers. Op een T-kruising van graspaden gaan we rechts en langs de oude pastorij van Kortrijk-Dutsel.

> De grassige veldweg draait verderop bij een kleine veestal naar links. We verlaten hem echter als hij weer 90° naar rechts draait. (Hier ben ik stevig verkeerd gelopen!). In plaats daarvan nemen we links een lichtjes hol graspad. Het hol pad draait al snel zacht naar rechts, we blijven het volgen, ook als het een asfaltweg wordt en we bij een spoorlijn komen.
> We wandelen parallel met de sporen in noordelijke richting. Het wordt al snel een kasseiweg die gaat dalen (Hoegaardenstraat). We komen nu even tussen twee spoorlijnen in terecht (HST Leuven Luik + spoorlijn Leuven - Luik), de weg draait dan onder de rechtse spoorlijn, draait daarna dan links en loopt onder de N25 door.

> Aan onze rechterzijde zien we midden in de velden een eenzame linde met daaronder een Sint-Jozefkapelletje. De setting oogt bijzonder idyllisch, al is het verhaal dat er aan vast hangt heel wat minder romantisch. De kapel is immers ook bekend als het Galgekapelletje, verwijzend naar de galg die hier op de deze heuveltop vroeger stond opgesteld vlakbij. Het was de gewoonte om de galg op een afgelegen plek buiten de dorpskern te plaatsen. Het kapelletje en de linde (symbool van het goede) moesten de passant herinneren aan de onvoorwaardelijk te volgen goede levensweg van het katholiek geloof. Tevens kon hier de veroordeelde zijn laatste gebeden opzeggen zo net voor zijn leven eindigde een paar meters verder op de heuvel. Het huidige kapelletje is 19de eeuws.

> Het pad bocht verderop naar rechts, loopt langs een rij eiken en tot bij een geasfalteerd baantje (de Peerse). De straatnaam verwijst naar de oude wijnpers van Horst die hier ergens stond. Er was hier op de zuidflank van de Steenberg dan ook een wijngaard. Daar links en zo komen we bij het kasteeldomein van Horst waar we 6 etappen geleden vertrokken. Het Rode Ridderkasteel baadt in een rozerode zee van een ondergaande zon. Tijd om het einde van de 153 km lange GR Hageland te vieren met een fris Horst-biertje. Einde.

> Zonnig weer met nog een vleugje mist, het belooft dus een mooie laatste dag te worden op de Streek-GR Hageland. Terug in het Bierbeekse gehucht Ruisbroek, Streek-GR Hageland gaat er op een kruispunt bij een Mariagrot rechts de Dreefstraat in. Die loopt onder de HST-lijn en de E40 door.
> Voorbij wat huizen lopen we rechtdoor langs het tennisdomein Wilderburg, afgeschermd met beuken en Amerikaanse eiken. Die zorgen tijdens deze eerste novemberdagen voor een orgie aan geel-oranje kleuren. We draaien links rond het domein, steken de Molendaalbeek over en verder rechtdoor over een weg met een bestrating van klinkers.
> In die Molendaalbeek ligt ook de oorsprong van naam 'Bierbeek'. Heeft natuurlijk niks te maken met een beek waar bier in stroomt, Bierbeek zou vandaag groter zijn dan Brussel indien dat de verklaring was! Nee, 'bier' komt van het oud-germaanse 'birre' , wat verwijst naar 'beer' of 'modderachtige substantie'. Andere verklaring: 'borre', waar je het hedendaagse woord 'bron' in ontdekt. Bierbeek ontwikkelde dus op de moddergronden of bij bronnen van de Molendaalbeek.

> Kruising met de verkeersweg Korbeek-Lo – Haasrode, aan de overzijde wandelen we de Builoogstraat in. Op een driesplitsing nemen we rechtsvoor de veldweg. De grassige weg biedt uitzicht over het uitgestrekte domein Sint-Kamillus, we houden dat domein echter aan onze rechterzijde.

> Asfalt en kassei wisselen af, even later links een asfaltwegje op om ditmaal de twee spoorlijnen tegelijk onder te lopen. Weer rechts aan de andere kant van de tunnel en kort daarna heb je de eventueel de mogelijkheid om links het natuurgebied van vijvers binnen te wandelen. Die behoren tot de abdij van Park.
> Streek-GR Hageland loopt niet door het abdijdomein maar het is best wel een tof ommetje, zeker in de herfst.

> Nu rechtuit over asfalt tot bij de Sint-Catharinakerk waarvan de 11de eeuwse romaanse toren grotendeels is opgetrokken in Diestiaanse steen (ijzerzandsteen). De rest van het kerkgebouw is vele eeuwen jonger. De bijna 1000 jaar oude toren werd gebouwd met ruwe steenbrokken die in elkaar werden gepast. Bovenaan merk je grotere, meer afgemeten bouwsteen, dat stukje van de toren is dan ook 14de eeuws. Dat deel + het dak werden trouwens gerestaureerd in 1992. Schietgaten in de toren verraden ook dat hij een verdedigende functie had in de middeleeuwen, de westpoort werd er trouwens pas in de 18de eeuw in gemaakt.

> Even 'Het Bed' opgezocht voor een snelle koffie én natuurlijk om even te kijken naar het fameuze bed. Het café-resto is trouwens heel gezellig ingericht. Verder over GR-Hageland, want de dag is alweer bijna om. We wandelen door een prachtige, eeuwenoude holle weg. Er wordt aan natuurbeheer gedaan door takkenrils te plaatsen langs de berm om verdere erosie tegen te gaan.
> Onze holle weg maakt een bocht naar rechts en komt verderop een wijk in met uiteraard verharde wegen. Niet onmiddellijk het eerste kasseiwegje naar rechts nemen maar tegenover een pronkerige villa met de naam 'Dutsenhof' de tweede weg rechts nemen (Delleput). Die wordt even gekasseid om dan weer als steenslagweg verder te lopen. Hij stijgt tot bij de onderhouden kapel voor OLV van Speelberg, gelegen onder een linde. Ze dateert uit 1661 en werd waarschijnlijk gebouwd als pestkapel. Helaas oogt de veel recentere cementlaag over de bakstenen muren nogal lelijk.

> In de buurt van de abdij bereiken we een kruispunt van GR-paden, gemarkeerd met grote blauwe borden. Hier vertrekt immers een variante GR 128-route, die dwars door het centrum van Leuven loopt, een traject dat niet door Streek-GR Hageland wordt gevolgd. Onze Hagelandse wandeltocht blijft hier nog steeds in het spoor lopen van het hoofdtraject van de Vlaanderenroute GR 128.

> Wat verder rechtdoor slaan we links de Elisabethlaan in om zo even wat in Leuvense buitenwijken te belanden. Op de Tiensesteenweg rechts en bij eerste straat weer linksaf (Grensstraat). We lopen daarna rechts de Predikherenberg op. Even wat stevig stijgen dus, waarbij we langs het klooster van de zusters Clarissen passeren om daarna rechts over het Tiggelpad verder op de beboste flank van de Predikherenberg te wandelen.
> Steeds maar rechtdoor een graspad volgend nu, het loopt tussen weiden. Vlak onder een hoogspanningslijn nemen we scherp rechts een kort dalend pad maar al na 30 meter gaan we links de Sint-Martinusberg op. Boven hebben we, met een antennemast in zicht, het hoogste punt bereikt van de hele Leuvense regio. We bevinden ons hier op 101,3 meter hoogte. Net voor de antenne gaan we links het Heidebloempad op, hier een geasfalteerde weg.
> Zo lopen we op het dorp Boven-Lo af. Aan de andere zijde van een rotonde vervolgen we over het Heidebloempad, dat nu ook echt een pad wordt in een verrassend wilde omgeving.

> We keren dus de rug naar het abdijdomein en lopen noordoostelijk over een geasfalteerd wandelpad naar een houten brug over een paar Leuvense spoorlijnen. Aan de overkant kruisen we weer de Hoegaardenstraat, een oude weg waarvan het tracé in bochten werd gewrongen bij de aanleg van de spoorlijnen.

> Op de rand van het bos gaan we bij een rustbank rechtdoor een veldweg in om een eind verder het eerste betonbaantje links nemen. Als dit bos bereikt nemen we meteen een pad rechts. Na zowat 150 meter draaien we links mee met het pad rond een weide. Na een volgende bocht lopen we in lijn verder over het Chartreuzebergwandelpad. We wandelen hier door een prachtige beukendreef die geweldig kleurt in de herfst. Op het einde komen we op de geasfalteerde Kapeldreef die we naar rechts 100 meter volgen. Daar wijken we op een volgende T-kruising lichtjes naar links uit om dan een graspad tussen akkers te volgen. Verderop loopt het naar links verder tussen veld en bos.

> Aangenaam wandelen hier. We beginnen wat te dalen en bereiken een asfaltweggetje waarover we naar rechts sneller gaan dalen. Niet voor lang, want voor we op een grotere asfaltweg komen gaan we links een paadje op langs een afspanning. We wandelen hier door het Chartreuzebos. Dit is een vrij groot Brabants bos, helaas hier en daar aangevreten door wansmakelijke verkavelingen. Het mooier wordende bospad blijft op hoogte, onderweg negeren we aftakkende zijpaden tot we uiteindelijk de bosrand bereiken. Rechts is de afspanning 'Bed van Napoleon' maar de GR gaat links verder.

Abdij van Park

> De abdij van 't Park werd gesticht in het jaar 1129. Dat was in een periode waar overal in Vlaanderen, Brabant en Limburg abdijen werden gesticht, meestal op vraag van de lokale of regionale machthebber. In dit geval was dat de graaf van Leuven en landgraaf van Brabant, Godfried I Met De Baard. Hij vroeg de premonstratenzers van de Heilige Norbertus om ook te Leuven een abdij te stichten. Hiervoor stond Godfried een jachtdomein af in de Molenbeekvallei, vandaar de benaming 'Park', die tot vandaag bestaat.
> De paters van de abdij hebben eeuwenlang pastoraal werk verricht in de wijde omgeving. Hun invloed op de geschiedenis en ontwikkeling van vele dorpen en parochies in de streek is dan ook aanzienlijk geweest. De rijkdom en welvaart van de abdij bereikt haar hoogtepunt in de 17de eeuw, als ze duizenden hectaren vruchtbare landbouwgrond in bezit heeft.

> De hoge toren had echter ook nog een andere functie. Er zit een betonnen constructie in verborgen die dienst doet als waterreservoir (180 m³). Een watertoren dus! In de vele andere gebouwen waren er ondermeer slaapzalen, afzonderingsruimten, wasplaats, operatiezaal, laboratorium, apotheek, wasserij, een grote kapel, keuken, kleermakerij, feestzaal, radiostation, bakker en slager in onder gebracht. Er was een boerderij en zelfs een eigen kerkhof. Bij de huishoudelijke en ambachtelijke taken werden patiënten mee ingeschakeld. De meest rustige patiënten werkten zelfs mee aan de uitbouw van het gebouwencomplex.

> Kort na de Franse Revolutie wordt afgerekend met het Ancien Régime van machtige abdijen en kasteelheren: de paters worden verdreven en de goederen en eigendommen worden verbeurd verklaard. Pas later in de 19de eeuw bereikt de Abdij van 't Park weer een zekere bloei, zij het met heel wat minder rijkdom en macht.
> Omwille van de hoge onderhoudskosten voor het historisch patrimonium en door de krimpende abdijgemeenschap werden de meeste gebouwen in 2003 in beheer gegeven aan de stad Leuven, in 2011 krijgt Leuven zelfs erfpacht over de site. Tesamen met de provincie Vlaams-Brabant en de Vlaamse overheid stelde de stad Leuven een 'masterplan' voor de abdijsite voor. Daarbij gaat het niet enkel om restauratie van de oude gebouwen maar ook om inrichting voor herbestemming naar de toekomst toe.
> Het zal nog tot ongeveer 2018 duren vooraleer de grootste restauratiewerken achter de rug zijn. De site zal dan ook veel beter en aantrekkelijker ontsloten zijn voor toerisme. Aandacht ook voor klein patrimonium. Zo is de Vlaamse overheid er in geslaagd om 8 glasramen uit de 17de eeuw terug te kopen van de Amerikaanse Yale University. De norbertijnen waren immers in het begin van de 19de eeuw onderworpen aan hoge Franse oorlogsbelasting en moesten hierdoor waardevolle glasramen verkopen aan kunsthandelaars. Voor 38.000 € konden ze terug worden gekocht enkele jaren geleden.
> De oude abdijmolen heeft nu een herbestemming gekregen als horecazaak. Een deel van de gebouwen zal ook ter beschikking komen als studieverblijf voor Leuvense universiteitsstudenten. Zo wordt stap voor stap een nieuwe invulling gegeven voor het historische abdijdomein van 't Park. De kleine nog aanwezige abdijgemeenschap valt inmiddels onder de abdij van Averbode.
> De stijl van de huidige abdijgebouwen weerspiegelt zowat het hele spectrum aan bouwstijlen, van romaans over gotiek, renaissance, barok tot classicisme, alles wat overgoten met typische Brabantse stijlelementen. Ondanks de verscheidenheid in stijlen vormt dit abdijcomplex een mooi en vrij homogeen architecturaal geheel, wellicht omdat er sinds de 18de eeuw nog weinig aan werd gewijzigd.
> De abdij bezit een waardevolle bibliotheek van zowat 6000 werken, uitgegeven voor de Belgische onafhankelijkheid. Daarbij horen ook oude kaartboeken. De bibliotheek is gehuisvest in een zaal met prachtig stucwerk. Er is ook een museum waar de geschiedenis van de abdij wordt verhaald en waar je de kunstschatten van de abdij kan bekijken. De Abdij van 't Park moet op termijn een belangrijk centrum worden voor oude religieuze kunst en cultuur.
> Het parkdomein met zijn 12 hectaren vijvers is waardevol natuurgebied. Er komen ondermeer 20 soorten libellen en waterjuffers voor, evenals heel wat verschillende soorten watervogels. De vijvers liggen echter ook in een grotere halfopen zone van 50 hectaren en het gebied vormt daardoor een belangrijke groenbuffer bij het verstedelijkte Leuven en tussen allerlei verkeersaders. Zachte recreatie zoals fietsen en wandelen krijgen er voorrang.

> De abdijgemeenschap ontstond in het jaar 1127 en verrijkte zich al snel met geschonken gronden en de bouw van een klooster en kerk. Aan de bloeiperiode van de abdij kwam in 1572 abrupt een einde doordat de legers van Willem van Oranje ze verwoestte omdat ze geen bevoorrading kregen van de monniken. Pas 70 jaren later kwamen de monniken uit Leuven terug om de abdij herop te bouwen. Vooral tijdens de tweede helft van de 18de eeuw beleefde Vlierbeek (net zoals de meeste andere abdijen) opnieuw een grote bloeiperiode. Net zoals in de meeste andere abdijen die we langs Streek-GR Hageland al passeerden, werden toen ook hier nieuwe gebouwen opgericht, die een ongekende rijkdom uitstraalden. Lang heeft dat niet meer geduurd.
> In het zog van de Franse Revolutie werden de monniken in 1797 verdreven en hun goederen openbaar verkocht. Vlierbeek zou later een gewone parochie worden, waarbij de abdijkerk nog dienst deed als parochiekerk, maar dan zonder monniken. Er wordt al jaren gerestaureerd, de meeste werken zijn inmiddels voltooid. Het abijdomein is vandaag een open plek van rust en geschiedenis, waar het aangenaam vertoeven is.

> We vangen zowaar een klim aan op Streek-GR Hageland: via trappenpaden 'overwinnen' we 50 meter tot op de Kesselberg. De trappen zijn aangelegd om verdere erosie tegen te gaan. Hou aanvankelijk links aan tijdens de klim en bijna boven ga je rechts naar de top. Onderweg zijn duidelijk de zandsteenlagen te merken die de Kesselberg hebben gevormd. De plantenvariatie op de schrale zandgrond is eerder arm. Via een hekje komen we op de vlakke top. Hebridenschapen houden het gras op de top kort. Voor jou ontvouwt zich een panorama over Groot-Leuven.

> Schuinlinks het kerkplein over, bij de hoofdverkeersweg rechtdoor de Gravenstraat in, een brede betonbaan. Als deze naar links bocht, gaan we rechtdoor en op de V-splitsing na 100 meter kiezen we linksvoor een holle weg. Die arriveert niet veel later alweer bij een kapelletje. Rechts-links daar, een grasweg op. Deze veldweg gaan we nu een tijdje volgen. De schemering is ondertussen ingezet, ik moet nog even doorstappen om niet helemaal in het donker terecht te komen.
> De allerlaatste kilometer van Streek-GR Hageland! Links duikt de Sint-Pieterkerk van Sint-Pieters-Rode op aan de horizon op. We volgen verder Guldendelle rechtdoor, alle zijpaden negerend, tot we op een brede verkeersweg komen. Hier staat een GR-wandelwijzer. De geelrode strepen van Streek-GR Hageland vervoegen de witrode van de Trans-Vlaams-Brabantroute GR 512. Nog steeds rechtdoor dus. De veldweg wordt verderop weer hol en bereikt tussen wat bomen weer een padenkruispunt. Schuinlinks nemen we hier een pad dat aan één zijde is afgelijnd met bomen.

UPC Sint-Kamillus

> Een zothuis of een gesticht noemde men het vroeger, vandaag spreken we over een psychiatrisch centrum. De Broeders van Liefde verlenen al meer dan 200 jaar zorgverstrekking en onderwijs. In België beheren ze ondermeer 15 psychiatrische centra. In 1925 beslisten ze om in het Leuvense een psychiatrisch ziekenhuis uit te bouwen.
> Architect Alphonse Van de Vijver liet zich voor de bouw inspireren op een instelling te Beernem. Die stijl staat nu bekend als Brabantse neorenaissance met als kenmerken ondermeer grote daken en zeer veel vensters. Toch kan je in het indrukwekkend grote gebouwencomplex ook elementen van diverse andere 'neostijlen' ontdekken, oa barok.

> De diverse losstaande gebouwen of vleugels moesten elk een verschillende soort patiënten herbergen. Opvallend is ook de hoge toegangstoren, die van ver in de omgeving is te zien. Symbolisch vervult die ook de rol van merkpunt voor een haast op zichzelf staand dorp, los van de 'normale' en autonoom functionerende gemeenschap. Psychiatrische patiënten werden dus onttrokken uit 'de normale gemeenschap' om hier in een nieuwe leefwereld terecht te komen. Het gesticht hield er zelfs een eigen muntsysteem op na waarmee patiënten zich benodigdheden konden aanschaffen.

> We steken een parking over naar links en komen na de kruising met een geasfalteerde weg op een ander bospad. Bij een bospadensplitsing links aanhouden en we gaan nu weer snel dalen tot bij de Nachtegalenstraat. Die kruisen we (rustbank) om een bospad te vinden dat de Abdijbeek kruist. Bij de bosrand gaan we rechts. In het verlengde komen we op de Veeweidelaan bij enkele lelijke huizen.
> Op de Jan Davidtsstraat gaan we rechts, 100 meter verder kiezen we net voor de Abdijbeek links voor het geasfalteerde Lovensevoetpad. Dit voert ons naar een verkeersweg waar we rechts – links gaan om het Negenbunderspad nu te nemen, ook een geasfalteerd buurtpad. We volgen dit pad de hele tijd trouw naast de rechtgetrokken Abdijbeek, die hier de naam Molenbeek draagt.
> Pas ter hoogte van de voormalige abdij van Vlierbeek wijken we kort naar links uit. De site van de voormalige abdij is mooi heringericht, gerestaureerd en onderhouden. Even rond lopen binnen de oude abijmuren is best de moeite (restaurant en café).

> Over het Kloosterdykpad, een kiezelpad, naderen we al snel de GR-wandelwijzer. Hier komt het variant traject van de Vlaanderenroute (GR 128) er weer bij, na een tocht door het centrum van Leuven. Nog hier vervoegt ook Streek-GR Dijleland de route. Voorlopig blijft GR Hageland nog de Vlaanderenroute volgen bij het provinciedomein van Kessel-Lo.

> Het voetpad langs de Holsbeeksesteenweg volgen en na 100 meter links het smal Bruineveldpad op dat tussen en achter tuinen loopt. Op het einde van dat verharde paadje rechts meebuigen om bij de Wilselsesteenweg links te gaan. Langs een frituur en wat winkels waar de meest uiteenlopende dingen worden verkocht, van naaigerief tot trampolines. Bij de Spar-winkel rechts een asfaltwegje nemen en op het einde de Genadeweg links in. GR-Hageland loopt rechtdoor en licht stijgend over het Kesselbergpad tot bij een asfaltweg. Links tot een kleine rotonde (rustbanken) en daar rechtdoor. Kruising met een weg en pas bij bushalte 'Kesseldal' nemen we rechts een paadje (pizzatent, krantenwinkel, bakkerij).

Provinciedomein Kessel-Lo
> Het provinciaal recreatiedomein van Kessel-Lo werd gecreëerd in 1970. Eigenlijk is het een samenvoeging van verschillende oude privé-parken tot één geheel van zowat 100 hectaren. Focus ligt op aktieve recreatie en er zijn behalve het grote vijverpark met bloemperken, struweel en bos dan ook heel wat sportvelden en -pistes evenals een zwembadcomplex met ploeterbaden. Je kan er ook bootjevaren en waterfietsen en er is voor kinderen een verkeerspark met go-carts en fietsen. Andere educatieve projecten zijn onder andere een bijenhuis, ecohuis en dierenweide. Kinderen kunnen er op zoek gaan naar een multicache voor wie van geocaching houdt.

De Kesselberg

> 70 meter piekt de Kesselberg boven het zeespiegelniveau. Nu ja, pieken is veel gezegd, zoals je zelf kan zien is de top vrij vlak. De Kesselberg is eigenlijk een oude zandbank, verweesd achtergebleven bij de zeeregressie, ze behoort tot het snoer van Vlaamse 'getuigenheuvels', die van het Frans- en West-Vlaamse Heuvelland tot het Hageland lopen. De Kesselberg sluit landschappelijk / geologisch dus eigenlijk beter aan bij het Hageland dan bij de Dijlevallei.

> Tijdens de klim zag je duidelijk hoe roestbruin de kleur van de verharde zandsteen wel is, dat wijst op sterk ijzerhoudend specie in de zandsteen. Die zandlagen zijn ook niet toevallig zo duidelijk zichtbaar. Ze zijn het resultaat van de uitbating als zand- en steengroeve in het verleden. Tot in de 18de eeuw werd in het Hageland voor religieuze, burgerlijke en adellijke gebouwen vaak gebruik gemaakt van ijzerzandsteen en tussen 1860 en 1960 werd er veel zand uitgehaald, vooral ook voor de taluds van de Hagelandse spoorlijnen.
> Vandaag is de top van de Kesselberg natuur, 'beheerd' door Saint-Kildaschapen, die gras en struiken kort houden ten voordele van plukken heide. Vanop de top kijk je uit over een lawaaierig deel van Leuven. Veel storender echter was de 'Motorcross Brabançon' die de stad Leuven van de jaren '50 tot de jaren '70 hier liet plaats vinden. Een lange milieustrijd keerde uiteindelijk het tij. 14 hectaren zijn nog steeds stadseigendom.

> De grasvlakte op de Kesselberg over op een dolomietpad. Aan de overkant wandelen we via een hekje bos in. Het bomenbestand bestaat vooral uit jonge eik. Voorbij een boswachters-chalet en een autoparking in dezelfde richting verder door een gemengd bos van eik, dennen, tamme kastanje, ...
> Zo bereiken we de ingang van het Begijnenbos bij enkele speeltuigen. Rechtdoor (weinig padmarkering) over een vrij vlakke ondergrond. Op het einde kom je na een lichte bocht op een T-kruispunt bij een huis. Rechts hier. Deze kant van de berg werd helaas wat verkaveld in het verleden. 150 meter verder links aanhouden over een hol paadje dat merkwaardig genoeg parallel loopt met een zich snel ingravende holle weg.

> Links meedraaien en dan de Attenhovendreef volgen. Een wegje met dubbele betonstrook naar rechts meevolgen (Meesberg). 300 meter verder links (Zounk). Even sterk dalen en op een T-kruispunt rechts (Honkelberg) en weer stijgen. Veel tamme kastanje en Amerikaanse eik hier, eigenlijk streekvreemde boomsoorten. Het zanderige pad stijgt wat in bochten en net voor je weer gaat dalen rechts een pad nemen dat verder stijgt.
> Zo kom je weer bij een GR-wandelwijzer. Hier verlaten we zowel GR Dijleland als GR 128. Vanaf nu volgt Streek-GR Hageland na meer dan 70 km Vlaanderenroute nog eens zijn eigen traject. Terug geelrode streepjes dus in plaats van witrode.

Abdij Vlierbeek
> Begin 12de eeuw moet er in Brabant een fanatiek godsdienstbeleven zijn geweest. Vele dorpskerken werden in die tijd gebouwd en overal kwamen abdijen. De gronden voor de abdij met landbouwareaal werden geschonken door de regionale machthebbers, in het geval van Vlierbeek door de eerste Hertog van Brabant en Graaf van Leuven, Godfried Met de Baard. Op vraag van hem kwamen er benedictijner monniken uit de bloeiende abdij van Affligem naar hier om een nieuwe abdij te stichten. Het stichtingsverhaal van Vlierbeek is dus vergelijkbaar met dat van Abdij 't Park.

> Tot zover de legende. Het was eigenlijk de vorig eigenaar van het café-restaurant, Paul Collaer, die het verhaal wereldkundig maakte en als handelsmerk gebruikte. Bovendien kon hij de legende nog wat kracht bijzetten doordat een Leuvense professor het spel meespeelde en het verhaal bevestigde. Voor Collaer het pand kocht om er een restaurant van te maken, was dit de woning van boswachter Jef Tiet. Hij trof er het oude ijzeren bed aan, waar niet Eliane maar Jef Tiet in had geslapen... De huidige eigenaars van 'Het Bed van Napoleon' gaan alvast door met de legende 'uit te baten'....

Het Bed van Napoleon
> Vreemde naam voor een gezellige café-bistro met terras. In het Chartreuzebos zijn er in het verre verleden dan ook vreemde dingen gebeurd. Op een meidag in het jaar 1810 trok Napoleon door het Hageland om er zijn kazernes en versterkingen te inspecteren. Hij is met zijn gevolg onderweg naar Diest als hij in stormachtig weer verdwaald in het Chartreuzebos te Holsbeek-Linden. Ze schuilen in een hoeve en Napoleon besluit er te overnachten in het bed van de boer. Behalve spijs en drank weet Napoleon ook het Hagelands vrouwelijk schoon te appreciëren en te savoureren. Boerendochter Eliane deelt zijn bed. Negen maanden later baart Eliane een zoon die opvallend veel op Napoleon gelijkt... Het nieuws komt later aan keizers oren, Napoleon schenkt een zak dukaten aan de boer voor de opvoeding van zijn kind. Het beruchte bed is nog steeds te bekijken op het eerste verdiep van de oude hoeve, die nu een gezellige café-bistro met terras is geworden. (open vanaf 12 u van woensdag tot zondag).

> Rechts-links de Wolvendreef in, een saaie woonstraat die we helemaal volgen tot bij de kerk van Linden (oa bakker in de omgeving).
> 100 meter achter de kerk komen we op de Nachtegaallaan. Even naar links uitwijken om dan rechts een pad te vinden dat voorbij een paar huizen naar het Bleekbos stijgt, een deel van het door verkavelingskanker sterk ingeperkt Lindenbos. Ook hier treffen we vooral Amerikaanse eik aan maar we wandelen er hogerop ook langs monumentale beuken, ontsnapt aan oprukkende verkavelingen.