> Bouillon, de 'hoofdstad' van de Semois, wordt al meer dan 1000 jaar gedomineerd door een stoere burcht. De huidige constructie dateert hoofdzakelijk uit de 16de eeuw. De drommen toeristen die het gebouw trekt zijn hoofdzakelijk te danken aan de mythische figuur van Godfried die in de 11de eeuw de burcht erfde van zijn familie.
> Toen na de oproep van paus Urbanus II Pieter de Kluizenaar in onze streken overal strijders kwam ronselen om het Heilige Land (Palestina) te bevrijden van de mohammedanen aarzelde hij niet om mee te gaan. Om de strafexpeditie te financieren verpandde hij zijn kasteel aan het Prinsbisdom Luik. Bovendien plunderde hij ook nog de rijkdommen van abdijen en kerken in de streek voor 'het goede doel'.
> In augustus 1096 vertrekt hij met de eerste kruistocht richting Constantinopel (Istanbul). Na een lang oponthoud daar en de verovering van Antiochië zet de karavaan verder door naar Jeruzalem. Onderweg schrikt Godfried er niet voor terug om wreed te moorden, alles in naam van zijn geloof. Hij zet door en is bij de eersten om Jeruzalem in te nemen. Godfried weigert de titel van 'Koning van het Heilige Land', hij prefereert de titel van 'Beschermer van het Heilige Graf'. Hij overlijdt er in 1100.
> Deze kruistocht is de eerste van een lange reeks die meer en meer zullen uitgroeien tot echte plunder- en moordtochten. Deze wilde kruistochten dateren uit een periode van godsdienstwaanzin, waarin alles moest en kon in de naam van God. Bij de inwoners van het Midden-Oosten worden deze kruistochten dan ook gerelateerd met barbaarse veroveringstochten, een opvatting die te vergelijken is met het extremisme waarmee sommige islamitische groeperingen of personen bijna 1000 jaar later hun geloof denken te moeten uiten.
> Godfried kwam dus nooit terug thuis, de volgende eeuwen zou de burcht van Bouillon nog vaak het toneel zijn van geweldenaars, plunderaars en oorlogstokers. Rond 1521 wordt de burcht grondig verwoest, de oudste nu nog zichtbare burchtdelen, werden later in de 16de eeuw opgetrokken. Architect Vauban versterkte het geheel nog in de 17de eeuw en de Hollanders lieten er begin 19de eeuw weer een deel van afbreken en opbouwen volgens hun strategische plannen.
> In Bouillon kan je ook nog de archeoscope bezoeken, waar je Godfried's kruistocht kan meebeleven door middel van een audio-visueel spektakel. In hetzelfde gebouw is ook de VVV van Bouillon gevestigd, uitstekend uitgerust met infobrochures over Bouillon en de wijde omgeving. In het Hertogelijk museum (musée Ducal) kan je de streekgeschiedenis ontdekken. Behalve een kruispunt van langeafstandspaden is Bouillon ook een uitvalsbasis bij uitstek om schitterende lokale wandelingen te maken in de Semoisvallei.

> GR14 loopt naar rechts maar gaat al snel een zijpad naar rechts op dat lichtjes begint te dalen. Het bereikt een groot kruisbeeld nabij een pompstation en een paar huizen en draait dan scherp links over een grassig pad dat even later rond een sporthal loopt. GR14 klimt wat licht door bos om zo weer op het plateau te komen en het dorpje Curfoz binnen te lopen, waar ook de Transardennaise® er weer bijkomt.
> De dorpshonden zorgen alvast voor een warme en vooral lawaaierige ontvangst. Even over de dorpsstraat en aan de kerk links een graspad op, het is een oud pad dat de dorpen Curfoz en Sensenruth linkt. Het gaat wat op en af als een rollercoaster tussen houten palen van weides en loopt zo Sensenruth binnen.

> Het parcours van GR 14 te Bouillon is sinds 2018 hertekend. Je wandelt niet rechts door de verkeerstunnel maar je gaat pas 100 meter voor de fotogenieke Pont de Cordemois naar rechts om een traject door de stad te volgen. Dat loopt aanvankelijk even in het spoor van een andere Grande Randonnée, GR 16. Ter hoogte van de kerk splits je weer af van GR 16 en vervolg je links en rond de kerk, dan de Semois over, links en even later beginnen we aan een stevige stijging van meer dan 100 meter hoogteverschil om de Semoisvallei uit te raken. In de buurt van de uitzichttoren van Auclin sluiten we naar rechts weer aan op het al veel langer bestaande traject van GR 14.

> Zo nader je de spoorweg Dinant – Bertrix. Er stopt af en toe nog een passagierstrein in het kleine stationnetje van Carlsbourg. In het centrum van Carlsbourg is ondermeer een superette maar het is wel meer dan 1 km tot het dorpscentrum. GR14 gaat de spoorwegbrug onder om verder de spoorlijn te volgen over een pad dat wat met grassen kan zijn overgroeid. Enkele honderden meters verder moet je dan langs weideranden omhooglopen. Dit pad is niet altijd even goed zichtbaar maar uiteindelijk moet je uitkomen aan het wat hoger gelegen bos.
> Door dit bos met hoge rechte beuken tot je bij een picknickplek de asfaltweg Naomé – Merni bereikt. Even rechts hier en dadelijk links over een breed bospad. Aan een T links en aan de weg Carlsbourg – Naomé rechts naar het centrum van Naomé toe. Er zijn geen voorzieningen in dit dorp.

> GR14 snijdt een stuk af van de kronkelende weg naar Ucimont. Even later moet je deze asfaltweg volgen over een kleine kilometer. Achter een chalet (rechts van de weg) verlaat GR14 deze asfaltweg om door het bos van Menuchenet te wandelen. Aanvankelijk wandel je door dennenbos, waaronder een gekapt deel, daarna domineren loofbomen meer het boslandschap. Het pad splitst een paar maal en hier en daar ontbreekt mogelijk een witrood teken door boskap, het is dus even opletten. In dat bos komt de Transardennaise® er ook weer bij.
> Zo kom je na een tijdje aan een kleine asfaltweg die je kruist. Hier loop je gewoon rechtdoor op een pad dat amper herkenbaar is, langs de kant van een weide. Al snel wordt het pad duidelijker en het gaat over in een holle weg die snel daalt naar de kerk van Mogimont. GR14 loopt dwars door het dorp. Aan het einde waar je links moet is een bron.

> Je volgt nu een hele tijd een veldweg die over het heuvelachtige plateau slingert. Onderweg fladderen vlinders over de klavervelden en staren koeien je aan. Er zijn een paar percelen met ‘kerstbomen’. De veldweg die na een tijdje grassig wordt loopt weer op bos toe en verandert een paar maal van richting. Na een tijdje te wandelen door het bos van Djume passeer je rechts een overdekte picknickplaats, eventueel een geschikte plek om (illegaal) vrij te kamperen. 500 meter verder kruis je dan de weg Vivy - Carlsbourg. Asfalt nu, het is wel een erg rustige weg.

> Aan de indrukwekkende linde rechts en langs de kerk naar beneden tot de vijver van Douaire om aan een kapel de asfaltweg te verlaten voor een dreef. Licht klimmend langs een Christusbeeld. Dit prettig pad dat verderop langs de bosrand en langs een weide loopt komt al snel weer op de asfaltweg naar Opont.
> Hier verliet ik GR14 voor vandaag, want ik zou Our niet meer halen voor donker. Weeral laat ik me wat verrassen door de tikkende klok en helaas moet ik hier weer vroegtijdig afbreken. Ik kan de bus van 16u50 in Our enkel halen door te snelwandelen en ik heb in feite vandaag mijn dagje niet. Dus geen gehol maar een geslenter naar Opont om daar diezelfde bus te onderscheppen.

> Bouillon vormt een waar knooppunt van langeafstandspaden


° GR14 (witrode markering).
° De Transardennaise® (geelwitte markering) loopt richting Curfoz en verder naar La Roche-en-Ardenne.
° GR 16 en E3 (witrode markering) lopen richting abdij van Cordemois en zo verder door naar Montcornet-en-Ardenne.
° De Trans Semoisienne (witrode markering) loopt links in het spoor van de GR16 naar Cordemois en verder tot Monthermé.
° Het Rijn-Maaspad (wit golfje) loopt in het spoor van de Transardennaise® en vervolgt vanaf Bouillon richting Monthermé in het spoor van GR 16 Semois.
° Daarnaast is er nog de bewegwijzering van nogal wat lokale paden.

> De Transardennaise® gaat aan de hoofdweg door het dorp naar rechts, GR14 loopt links naar de kerk toe. Er is geen café of andere voorzieningen, maar daar waar GR14 net voor de kerk naar rechts gaat is een bron.

> De kerk van Sensenruth behoort tot de oudste van de streek, hoewel de oudere delen maar tot de 16de eeuw terug gaan. Op een gevelhoek merk je nog een oude zonnewijzer. Rond de kerk staan nog enkele oude grafstenen aangeschurkt. Ze zijn 18de eeuws en vervaardigd uit kalksteen.

> Pas wanneer deze asfaltweg na zowat 2,5 km nabij een hoogspanningslijn een kruispunt bereikt (met zitbank) ga je rechts weer het bos in. Dit bospad vernauwt na een tijd wat om door jong dennenbos te lopen. Hier zag ik een hele troep everzwijnen. Dit pad verbreedt weer wat, net voor de N95 wordt gekruist. Je loopt nu vlak op de grens tussen de provincies Namen (links) en Luxemburg (rechts). Al snel kruis je zo een tweede asfaltweg (N853). Het pad dat over een afstand van 2,5 naar het treinstation van Carlsbourg leidt, loopt aanvankelijk over een nogal overgroeid pad. Het is soms makkelijker om langs de veldrand te lopen.