> Best de moeite waard om even te blijven hangen te Oudenaarde. Met een etappe-afstand van 19 km voor de boeg hoeft het er op deze eerste wandeldag ook niet zo haastig aan toe te gaan. Je kunt in Oudenaarde ondermeer kennis maken met heroïsche heldenverhalen van wielrenners-flandriens in het Centrum van de Ronde van Vlaanderen, of je kunt er genieten van een terrasje op het Marktplein met zijn opvallend stadhuis en belfort. Helemaal bovenaan dat laatgotisch gebouw kijkt een van bladgoud blinkende Hanske de Krijger uit over de Vlaamse Ardennen! Binnenin is het museum van Oudenaarde en de Vlaamse Ardennen gevestigd.

> Vanuit hartje Oudenaarde leiden de witrode GR-tekens (van GR 129!) ons naar de Schelde. We steken de rivierbrug over en wandelen rechts langs de Schelde-oever en langs de OLV van Pamelekerk, opgetrokken in een stijl van zogenaamde Scheldegotiek. Een eind verder langs de Schelde-dijk gaan we links. We wandelen het educatief natuurgebied het Spei binnen. Dit is een mooie groenmozaïek van struweel, poelen, houtwallen, inheemse bomen en struiken en natte lapjes weidegras. Een groen eilandje, gevangen tussen spoorlijn, expresweg en Schelde, dat enkel voor wandelaars toegankelijk is. Het werd aangelegd vanaf eind jaren '80 en is ongeveer 8 hectaren groot.

> Via een paadje naast een rij knotwilgen komen we even later bij de drukke verkeersweg door Leupegem, ter hoogte van een spoorwegkruising. Aan de GR-wandelwijzer bij de kerk splitsen de witrode streepjes van GR 129 af en gaan nu we de geelrode tekens van Streek-GR Vlaamse Ardennen volgen richting Kluisbos / Geraardsbergen.
> Voorbij de kerk van Leupegem wandelen we aanvankelijk een halve kilometer door de Vontstraat, een straat met typische Vlaamse lintbebouwing. De Kerkhofweel brengt ons tot in de buurt van de drukke expressweg N60. Een paar uitwijkingen leiden ons naar een underpass waardoor we deze N60 op een veilige wijze kunnen kruisen. Aan de overkant vinden we de Wolfabriekstraat. Waar deze verderop een bocht naar rechts maakt, gaan we links een buurtpad nemen.

> Verderop kruisen we nog enkele straten om uiteindenlijk eerst een hoogspanningslijn en dan de voormalige spoorlijn 85 (Oudenaarde - Moeskroen) te kruisen, nu is dit een populair (verhard) fietspad. Dadelijk na de kruising nemen we rechtdoor een veldweg over 200 meter. Eerste veldweg rechts en die loopt lichtjes hogerop, naar het Koppenbergbos.

> Onder een fris lentezonnetje zetten we onze tocht verder, klaar voor heel wat op en af wandelen vanaf nu, genieten in de Vlaamse Ardennen. We lopen verder over het weggetje langs de rand van het Koppenbergbos.

> Verderop draait het weer de flank af tot bij een asfaltwegje. We volgen naar links dit bochtende wegje een hele tijd, mee met de golvingen van de noordelijke flank van de Koppenberg. Bij een Mariagrot (picknickbank) draaien we rechts en kort daarna kiezen we links voor een tegelpad. In het gehucht Steengat bereiken we de voet van de beruchte Koppenbergklim uit de Vlaamse wielerklassiekers. We gaan er links de gekasseide klim aanvangen, te voet valt dat best mee in een rustig tempo.

> Het venijn van de Koppenberg zit hem voor de renners een eind hogerop: als je denkt dat je bijna boven bent, zit er net nog een wat scherpere stijging aan te komen. Het steilste stukje heeft een stijgingspercentage van 22 %. De totale klimafstand bedraagt slechts 600 meter en eigenlijk kun je het amper een berg noemen, de top ligt op een hoogte van slechts 78 meter.
> Pas vanaf 1976 werd de Koppenberg opgenomen in de Ronde van Vlaanderen. Door de te slechte staat van de weg werd de klim over de Koppenberg ook een aantal jaren geschrapt uit de Ronde. De dagen van de Ronde van Vlaanderen is het hier een wielergekkenhuis, als eerst de amateurs en dan de beroepsrenners in massa over de beroemde helling 'al takelend' naar de top hobbelen. Buiten die enkele dagen en de weekends is het hier een en al rust.

> Bovenop lopen we gewoon rechtdoor, daar horen op die hoogte uiteraard wat weidse panorama's bij. Naar rechts draaien we weer het Koppenbergbos in en wandelen een hele tijd licht dalend of op en af door dit bos. In april en begin mei is het hier een ongelooflijke orgie van lentekleuren: bosanemonen en boshyacinten bedekken de bosbodem met witte en paarse tapijten van miljoenen bloemen.

> We komen het Koppenbergbos weer uit ter hoogte van de expressweg N60. Dit keer hoeven we hem gelukkig niet over te steken, Streek-GR Vlaamse Ardennen loopt parallel over de oude verkeersweg, tot bij van café Den Os. Het café langs de oude baan tussen Ronse en Oudenaarde bestond als cabaret 'Au Boeuf' al sinds de 19de eeuw. In de zomer van 2015 stond de zaak echter over te nemen, waarna het enkele jaren dicht was. Tegenwoordig is 'Den Os' een eetcafé.

> We nemen voorbij het café rechts een pad tussen akkers. We komen bij de halfgesloten vierkantshoeve Hof ten Eede (18de eeuws), waar we op asfalt komen en links gaan. De voormalige boerderij oogt wat te steriel om nog van een tradionele boerenwoonst te spreken.

> We gaan verderop wat zigzag over lange asfaltstroken in open landschap en beginnen dan aan 'de beklimming' van de Kortekeer, onze volgende Ronde van Vlaanderen-helling. Het laatste stukje stijgt in bochten wat nijdiger. Boven gaan we rechts en op het wegenkruispunt verderop nemen we ongeveer rechtdoor een graspad dat naar het Elenebos toeloopt. Eens in dit mooie bronbos gaan we links een kronkelend pad volgen.
> Dit is een van de mooiere en minder bekende stukjes van de Vlaamse Ardennen. Het Elenebos of Spijkerbos is vooral samengesteld uit beuken. De oudste exemplaren zijn zowat 100 jaar oud en werden aangeplant na WO I. In veel bossen van de Vlaamse Ardennen had de Duitse bezetter immers een grote kaalslag aangericht. Vandaag is het beheer in handen van Agentschap Natuur & Bos.

> Langs de bosrand vinden we heel wat landschappelijk interessante elementen, zoals hellende weiden, hagen, struweel en kleinere bosjes, ze vormen een aantrekkelijk biotoop voor heel wat vogels, insekten en zoogdieren. Lang verblijven we niet in dit bos, eens een bronbeekje over komen we voorbij een rustbank, gelegen op een uitzichtpunt. Mooie slingerende paden brengen ons op een weg tussen een lappendeken van plukken bos en weiden over sterk golvend terrein. Die golvingen zijn ongetwijfeld ook het gevolg van talrijke bronnen die hier ontspringen.

> Prachtig wandelen hier, een van onze favoriete delen op Streek-GR Vlaamse Ardennen. We steken het valleitje van de Kuitholbeek over en wandelen zuidelijk over de Hoge Kouter. Daarna gaat het een tijdje heuvels op en af langs bronnen, boerderijen en brokjes verkaveling die tot het dorp Zulzeke behoren. Ook in deze streek duikt in de lente regelmatig de merkwaardige paarse schubwortel op. Zo bereiken we na een tijdje over de Fonteinstraat de top van de Paterberg (Mariakapel en rustbank).

> Nog steeds rechtdoor, de Paterberg af en links - rechts tot bij een molencomplex, waar we links gaan. De electriciteitscentrale van Ruien vormt aan de horizon een lelijk obstakel. We wandelen richting Kwaremont-dorp, nog zo'n naam die dadelijk wordt gelinkt met de Ronde van Vlaanderen voor renners.

> Kwaremont is overigens een bijzonder charmant dorp. Het wekt wellicht geen verwondering als we vermelden dat hier in deze sfeervolle omgeving van golvend groen, oude karakerhuizen en kasseien heel wat schilders in het verleden hun stek vonden. We naderen de verkeersweg Kluisbergen - Ronse. Hier eindigt onze eerste etappe, vanuit Kwaremont kun je eventueel een bus nemen.

> We starten de Streek-GR Vlaamse Ardennen in de stad die vanuit de Scheldevallei de toegangspoort vormt tot de Vlaamse Ardennen, Oudenaarde. Meteen maken we al tijdens deze eerste etappe kennis met een paar 'bergklassiekers' van de Vlaamse Ardennen: De Koppenberg en de Paterberg staan op het programma en eindigen doen we op deze eerste dag in een plek met een andere legendarische naam, het charmante dorpje Kwaremont. Te voet hebben we onderweg alle tijd om te genieten van het heuvelend landschap rondom, dat talloze malen vereeuwigd is op schildersdoeken.

Langs het Spei