> In een bocht kom je langs een paar prachtig geplaatste ligbanken. Moeilijk om hier te passeren zonder even te genieten van het uitzicht over het meer. Een paar honderd meter verder verlaten we het Perlenbachmeer door links omhoog te draaien (we verlaten ook GR 56 hier). Stevig stijgen door dennenbos. In een draai weer links en we klimmen naar het mooie hagenplateau van Höfen.
> Dit stukje vormt ook de eerste kilometer van het 85 km lange Wildnis Trail. Boven op het plateau slingeren we langs de Tor van het Nationaal Park (open vanaf 10 u). Op de verkeersweg even links langs een hotel-restaurant om voorbij de kerk dadelijk rechts te gaan. Einde weg links langs meer schitterende haagbeuken en huizen met hoge haagommuringen.

> Niet veel later komen we bij het Waldmuseum en de Kluckbachhütte met oa infopanelen, een schuilhut en rustbanken. We gaan de Kluckbach over om aan de andere oever te vervolgen over een licht dalend pad. We lopen zacht de Rurvallei in. Een brugje over kort voor de Kluckbach in de Rur mondt. Stevig stijgen nu. Eens boven komen we op een splitsing van paden waar we rechtdoor een pad nemen dat al snel naar rechts draait. 200 meter verder, bij een vijver, links en op een V-splitsing rechts aanhouden. We vervolgen nu op een helling hoog door de Rurvallei.
> Nog even stijgen en eerste graspad links. We dalen in de Rurvallei ditmaal. Lager kan het pad nogal modderig zijn. We steken een brugje over en ontmoetten Het Ardennen-Eifelpad (bordjes 'AE'). Rechts het bos in en weer stevig stijgen. Bijna boven niet scherp links nemen maar op niveau verder wandelen. Mooi pad, wat rotsig, dat aangenaam wandelt. Onderweg veel eik, hazelaar en beuk. In een paar snelle zigzags lopen we dan wat lager. Niet blijven dalen maar wat later op niveau blijven en zelfs weer wat licht stijgen langs de Rur die we in een grote bocht volgen om bij een paar ligbanken te komen.

> Die 'wunderschöne' grasweg gaat over in een smal bospaadje, dat verderop een bredere bosweg vervoegt. Langzaam dalend komen we uiteindelijk op een kruispuntje van paden waar we naar links gaan om te samen met het Wildnis Trail verder te dalen naar Einruhr. Twee uitzichtpunten verder bereiken we dit mooi gelegen Eifeldorp. Naar rechts de brug over de Rur over, rechtdoor en eerste straat links, langs restaurants en cafés. Bij de kerk vind je de toeristische dienst.

> Hier heb ik de Eifelsteig niet echt gevolgd. Ik wou immers passeren langs de bakkerij bij het einde van het dorp om er inkopen te doen en een koffie te drinken. De volgende kilometers van de Eifelsteig ken ik immers ook van het Wildnis Trail. Aangezien het al 16 u is en ik nog maar een goeie 2 uren heb voor het donker is neem ik dit maal de valleiweg langs het meer. Veel wandelaars langs dit vlakke geasfalteerde pad. Kort nadat het pad weer onverhard wordt komen de hoofdroute van het Wildnis Trail en de Eifelsteig er weer bij. Nog even door open terrein met lifesize waarschuwingsborden dat je hier niet mag roken en verderop voor een hele tijd het bos in langs de meeroever.

> We lopen hier trouwens een tijd samen met de Heckenweg die de haagbeuken als thema heeft. Verderop lopen we over steenslag en in een grote bocht gaat het zacht dalend verder. Bij het bereiken van een bosrand links het bos in om nu vrij sterk te dalen tot bij een beek.
> Op een open plek waar verscheidene bospaden te samen komen links over een licht dalend pad van steenslag dat verder langs een beek loopt. Wanneer dit pad een bocht naar rechts maakt verlaten we het door links de beek over te steken en stevig te stijgen. Hogerop botsen we op een andere steenslagweg. In dezelfde richting vervolgen over deze weg, dit is een natuurleerpad, 'Waldlehrpad Rohren'.

> Het dorpscentrum ligt een halve kilometer van het pad. Onderweg langs de Eifelsteig passeer je een restaurant-café. Wat we zien langs de Eifelsteig van Hammer lijkt wel één en al camping. Ik dacht hier een koffie te drinken maar zo op het einde van het seizoen is het campingterras blijkbaar enkel in het weekend open.
> Aan de andere Ruroever vervolg je in dezelfde richting door een holle weg die wat verder door een wed loopt. Kort daarna scherp links en een tijd licht stijgen over een vlot pad boven de Rurvallei. Het pad wordt gebetonneerd verderop en een paar honderd meter verder neem je een stijgend pad rechts. Verderop meedraaien naar links en verder stijgen. Als je het woud uitkomt heb je heerlijke zichten. Ik heb me even in de graskant gegooid om in de zon te genieten van de warmte en een heerlijk moment van de dag.

> Deze nacht was alvast minder fris dan de eerste te Roetgen. De tent tijdig opgebroken en weer verder door de ingesneden vallei van de Perlenbach. Na een paar 100 meter pik ik weer de Eifelsteig op. Kort daarna bereiken we de Perlenau Mühle, nu een restaurant en driesterrenhotel. De Perlenbach niet oversteken hier maar gewoon vervolgen langs de rivieroever. Onder een autoviaduct door komen we bij de stuwdam op de Perlenbach. Op een T even links het asfalt op en 40 meter verder rechts om langs het stuwmeer te lopen. Leuk wandelen hier over een vlot pad waar stilte overheerst. In het water weerspiegelen de herfstkleuren van de bossen die het meer afzomen.

> Na dit panoramisch pad komen we bij een huis waar we onverwacht scherp rechts draaien om hogerop terug een onverhard pad te vinden. Niet voor lang want we komen op een asfaltwegje. Bij een stenen picknicktafel scherp links nog even over asfalt en dan scherp rechts over een onverhard pad. Bij een kruis (voor Nath Gerhard Joerres) waar je weer een asfaltweg bereikt gaan we rechts over een schitterend breed graspad. In de verte lonkt het uiteinde al van de Einruhrse Obersee.

> Stevig verder omhoog. Na een zigzag wordt de stijging minder hard. Nog een uitzichtpunt over de Urfttalsperre en na nog wat stroken bos komen we op de Dreiborner Hochebene. Op dit punt heb ik rechts een afgesloten pad genomen om er een kampeerplek te zoeken. Helemaal op mijn gemak ben ik niet want het is niet enkel verboden om te wildkamperen, ik zit hier dan nog eens midden in het nationaal park. Een schot verraadt dat er ook een jager in de buurt was. 's Nachts hoor ik lawaai van wilde zwijnen en het begint ook nog wat licht te regenen. Zo'n rustige nacht heb ik dus ook niet gehad voor een eerste keer bivakkeren op de Eifelsteig.

> Toen ik hier enkele jaren geleden passeerde over het Ardennen-Eifelpad stond er nog een vermolmde rustbank. Tijd om de lange broek te wisselen voor een korte en jas en fleece op te bergen in mijn al goed gevulde rugzak. Na mijn heerlijke rustplek komen we al snel bij een asfalt. Even links en nog geen 50 meter verder terug het bos in en doorstijgen waarbij je een uitgerekte haarspeldbocht van de asfaltweg in feite doorsnijdt. Je wandelt echter niet weer tot op die asfaltweg. Minder dan 100 meter verder links, vlakbij ligt een schuilhut en het Weisses Kreuz. In de buurt daarvan scherp rechts en weer dalen over een pad door dennenbos. Lager wordt het een graspad en we blijven stevig dalen tot helemaal beneden in de Rurvallei te Hammer.

> Stevig door gewandeld over dit schitterende bospad, dat ik nog ken van een maand eerder. Na een bomkrater rechts steil omhoog, langs een pad dat naar een eerste uitzichtpunt leidt. De moeite om even er naar toe te klimmen voor een uitzicht over de Urfttalsperre: Stuwdam en stuwmeer.