> Ter hoogte van het groot rondpunt 'Tien monolieten' steken we de dubbele Stallestraat over. Als je wandelschoenen het nu al begeven: aan de andere kant van de rotonde ligt een AS Adventure supermarkt.
> Het nieuw aangelegde pad vervolgt aan de overkant tussen het groen tot je even op een wijkstraat komt, de Boomgaardenstraat van de Vlaams-Brabantse gemeente Drogenbos. We wandelen dus 100 meter over Vlaamse grond, waarna we resoluut weer kiezen voor de Brusselse kant als we rechts het bos indraaien om 200 meter verder uit te komen op de nogal grijs uitziende Ruisbroeksesteenweg. We volgen deze grensweg tussen de gemeenten Ukkel en Vorst naar rechts.

> Bij het spoorviaduct van Ukkel-Kalevoet loopt de Groene Wandeling over het Horzelplein op een nieuw aangelegd wandelpad van licht beton door een graszone.
> De hele omgeving en ook nogal wat van de volgende kilometers zijn speciaal aangelegd en ingericht om wandelaars over De Groene Wandeling volop te laten genieten. Overal in deze buurt was men in 2012 en 2013 aan het renoveren of verkavelen maar ook De Groene Wandeling heeft dus zijn plaats veroverd tussen al dat bouwgeweld.

> Leefmilieu Brussel heeft hier met de aanleg van een open, zuivere en verbrede Geleitsbeek in 2011 -2012 prachtig werk afgeleverd, een investering van 325.000 €. Na de kruising met de Alsembergsesteenweg trekken we de Keienbempt in.

> Het betonpad waarover we in het Bemptpark wandelen, werd in 2009-2010 aangelegd voor De Groene Wandeling. De omgeving is bij mooi weer nogal populair als picknickplaats bij de vele allochtonen die in de omgeving wonen. Verderop lopen we tussen sportvelden en langs een project rond moestuintjes. Het parkwegje komt uit op de Britse Tweedelegerlaan ter hoogte van de Katangastraat. Vanaf hier begint weer een heel ander stukje Groene Wandeling, waarbij eigenlijk niet veel groen aan te pas komt. Dit deel, helemaal tot aan het kanaal Brussel-Charleroi, werd in 2012-2013 gerealiseerd speciaal voor De Groene Wandeling. Er ging een miljoeneninvestering mee gepaard, die ook door het Vlaamse Gewest voor een stukje mee werd betaald, we zullen straks immers een minuutje over het grondgebied van Drogenbos lopen.

> Lang lopen we niet langs de Britse Tweedelegerlaan. Bij een volkscafé gaan we links de industrieweg 'Zijdeweverijstraat' in. Hier zijn de terreinen van Audi Brussel gelegen. Tussen 1948 en 2006 assembleerde Volkswagen hier zijn bekendste modellen, sind 2007 rollen er - na een grondige herstructurering - Audi's van de band. We worden via een lange underpass waarin 'graffititalenten' zich konden uitleven, onder de sporen van het treinstation Vorst-Zuid geleid. Aan de ander kant loopt de Zijdeweverijstraat gewoon verder langs een afrastering en platanen.

> Bij het viaduct van de Ring nemen we rechts de Humaniteitslaan. Het vrij oninteressante traject vervolgt nu lange tijd rechtdoor over een nieuw fietspad waar het groen ver is te zoeken. De keuze voor dit traject heeft wellicht te maken met het feit dat er weinig mogelijkheden zijn om verderop het kanaal Brussel - Charleroi over te geraken. Het fietspad/voetpad van gele beton werd aangelegd in 2012/2013. Op de Industrielaan rechtdoor, kleinere en grotere wegen negerend, wandelen we rechtdoor tot we ter hoogte van een Texaco-tankstation komen na een Toyota-garage. (Eind 2013 was de bewegwijzering nog niet aangepast. Het oude tracé loopt nog een eind verder door langs de Industrielaan en gaat dan links in de Bollinckxstraat tot bij de sluis aan aan het kanaal Brussel - Charleroi.)
> Links aan het Texaco-station, we volgen de Internationalelaan tot bij het rondpunt van het Riverside Business Park (industriepark). De Zenne over en dadelijk rechts over het gloednieuwe oeverpad langs de Zenne.

> Ook hier werd werk gemaakt om van een rioolbeek weer een zo zuiver mogelijke beek te creëren. Door openlegging moet de Geleitsbeek terug voluit onderdeel van het landschap, met herstelde oevers waar een rijkdom aan planten kan groeien.
> De eerste plannen voor de zuivering van de Geleitsbeek en de opwaardering van de Keienbempt werden gemaakt rond 2002 en in de zomer van 2006 vingen de werken aan die op een goed jaar waren afgerond. Zo kon ook een nieuw stuk Groene Wandeling worden opengesteld.

> Sindsdien kende de Nekkersgatmolen wisselende eigenaars, die de opgewekte waterenergie voor verscheiden doeleinden aanwendden. Zo had de watermolen in de loop der eeuwen ook een functie als oliemolen en papiermolen, waarna hij vanaf 1745 weer graanmolen werd.
> Na WO I wordt de Nekkersgatmolen niet meer gebruikt. De staat koopt de gebouwen en stelt het molendomein ter beschikking van het Instituut voor Oorlogsinvaliden. In 1970 koopt Ukkel de molen voor een symbolische frank en zet vervolgens de beschermingsprocedure in. De gecontesteerde plannen voor de Ring hadden daar zeker mee te maken. De smedersfamilie Seydel bewoont de gebouwen en vervult tegelijkertijd ook de rol van conciërge. In de jaren '90 start Ukkel het dossier op voor renovatie.
> Het zou echter nog tot 2011 duren vooraleer een grondige renovatie ook effectief gebeurde. De restauratiewerken, die zo'n 2 miljoen € opslorpten, gaven de molen terug zijn 17de eeuws uitzicht. Dankzij de erkenning als beschermd monument sinds 1971/1977, kon het gemeentebudget hiervoor worden gespijsd met 60 % overheidssubsidies. De hernieuwde site werd ingehuldigd op 24 oktober 2013. De molen krijgt er ook nog een nieuw waterrad bij en zal weer functioneel kunnen draaien voor electriciteit.

> De familie die hier jarenlang mee de gebouwen in stand hield, kreeg als dank weer onderdak. Daarnaast komt er ook heel wat ruimte die de gemeente wil benutten met zaaltjes voor verenigingen. Het bestuur wil de molen ook openstellen voor het publiek, ondermeer door de molengebouwen te gebruiken voor demonstraties van oudere technieken, zoals een smidse. Inspiratie voor dit idee werd gevonden in het MOT te Grimbergen. Vandaag is de Nekkersgatmolen één van de nog slechts drie watermolens die zijn bewaard gebleven in het Brusselse waterbekken van de Zenne. Te Woluwe passeerden we al de Lindekemalemolen en bij het spoorviaduct van Kalevoet kwamen we ook langs een watermolen (niet meer in bedrijf). Ooit telde de Brusselse Zennebekken 90 watermolens, waarvan 11 op de Geleitsbeek!

Keienbempt
> Net zoals de natuurreservaten Kinsendaal en Kriekeput, die we op het einde van de vorige etappe ontdekten, heeft ook de groene strook van de Keienbempt zijn bestaan vandaag eigenlijk te danken aan de bouw van de Ring rond Brussel... Of liever van het niet bouwen van de Ring rond Brussel hier. De Belgische staat onteigende in 1968 op grote schaal landeigendom te Ukkel om er de Ring dwars door het dichtbevolkte Ukkel te trekken.

Zenne te Anderlecht
> De loop van de Zenne is op het overgrote deel van haar traject door het Brusselse Gewest onder de grond gestopt sinds de 19de eeuw. De Zenne was voor de Brusselaars immers een open riool geworden met een legendarische, bedenkelijke reputatie van een stinkende, dode rivier. Door de overwelving kwam er ruimte vrij voor grote boulevards en bouwprojecten en kon de vervuiling met afvalwater ongehinderd doorgaan. Op dit deeltje van de Groene Wandeling ziet de rivier echter nog het daglicht.
> De Zenne ontspringt op het grondgebied van de gemeente Zinnik (Waals-Brabant), meer precies bij het gehucht Naast. Als ze in het Brussels gewest aankomt, hebben haar waters er al bijna 70 km loop opzitten, nog een goeie 30 km te gaan tot de monding in de Dijle ter hoogte van het Zennegat te Heffen bij Mechelen. Enkele honderden meters voor de plek waar we hier de Zenne ontmoeten, heeft ze er heel wat water bij gekregen van het waterzuiveringsstation Brussel-Zuid. Dat station vangt de afvalwaters op van een aantal zuidoostelijk gelegen gemeenten in het Brussels Gewest. Vroeger kwam dat water rechtstreeks in de Zenne, sinds 2000 wordt het gezuiverd. Het water van de overige Brusselse gemeenten passeert sinds 2007 eerst door het waterzuiveringsstation van Brussel-Noord vooraleer het in de Zenne loopt en Vlaanderen in vloeit.
> Dat de vreselijke stank die eeuwenlang over de Zenne hing nu is verdwenen, is dus maar een recent, 21ste eeuws gegeven. Helemaal perfect werkt de waterzuivering echter nog niet. Met name bij hoge regenval wordt nog veel water ongezuiverd naar de Zenne afgeleid. Eind 2013 werd over een afstand van 4 km, waaronder ook de 3 km open Zenne hier te Anderlecht, de Zenne opgekuist door een dikke laag sterk vervuild slib te verwijderen. De rivier moet hierdoor ook zuurstofrijker worden.

Nekkersgatmolen
> Net zoals de Keienbempt, waarover we net wandelden, was de site van Nekkersgatmolen bestemd om te verdwijnen eind jaren '60 van vorige eeuw. Alles zou onder lagen beton en asfalt komen om de zuidelijke Ring rond Brussel langs hier door te trekken. Die aansluiting werd voorzien op de verkeerswisselaar van Drogenbos, met zijn zes nooit gebruikte bruggen en viaducten één van de grootste nutteloze werken die ooit in België werden gerealiseerd. Dat deel van de Ring kwam er nooit omwille van hevige protesten en petities, ondermeer door de inwoners van Ukkel.
> Er was hier als zeker een watermolen op de Geleitsbeek sinds de 14de eeuw, toen wellicht eigendom van de machtige Affligemse abdij, die hem gebruikte voor het malen van granen. De paters verkopen de molen in 1636, de huidige gebouwen dateren uit die periode in de 17de eeuw.

Bemptpark
> Strikt bekeken omvat het Bemptpark het toeristische treintje, het bomenpark erachter en het groengebied met vijver. Breder bekeken omvat het ook de sportterreinen en grasvelden meer noordwestelijk.
> 'Bempt' betekent 'beemd': grasland in een overstromingsgebied, natte weilanden dus. Dat was het ook eeuwenlang als eigendom van de abdij van Vorst. Verscheidene beken stromen door het gebied en zetten vroeger bij hoogwater de weiden wel eens vaker blank. De natte percelen waren afgebakend met wilgen en populieren. De Bempt was vroeger ook veel groter dan nu, zo behoorde ook de huidige site van de Audi-autofabriek tot de Bempt, het gebied strekte zich zelfs uit tot in Drogenbos, verder dan waar nu de Ring is doorgetrokken.

> Enkele boerderijen waren er gelegen en de gronden werden vooral gebruikt als graas- en akkerland. Vanaf de 19de eeuw begonnen ook bedrijven grote ruimten in te nemen, wat we verderop langs de Groene Wandeling nog zullen zien. Op een paar oude bomen na heeft het Bemptpark met zijn kale grasvelden vandaag eigenlijk nog een beperkte natuurwaarde maar het versterkt wel het groene karakter van het Brussels Gewest en creëert 'ademruimte'. Toch staat de Bempt ook vandaag nog onder druk van verdere verkaveling. De open ruimte brengt nog steeds projectontwikkelaars op ideeën. Er waren de voorbije jaren bijvoorbeeld plannen om hier een nieuwe concerthal te bouwen, ter vervanging Vorst-Nationaal.
> Het bomenparkje en de villa Trois Fontaines (stijl neovlaamse renaissance / art nouveau) aan de Neerstalsesteenweg, zijn trouwens beschermd erfgoed. Van wilde natuur in de Bempt kan je echter moeilijk spreken. De Bempt werd gedraineerd en het water wordt teruggedrongen tot een paar vijvertjes. De Bempt is met zijn 14 ha vandaag trouwens niet het grootste groenpark van de gemeente Vorst, dat is het Dudenpark (23 ha), waar we niet langs lopen.

> Het stoomtreintje van Vorst dat er sinds eind jaren '80 tijdens de lente- en zomerweekends rondpuft, is een project van vrienden die allen een passie hebben voor treinen en het nabouwen van oude treinstellen op een schaal van ongeveer 1/8. Zeker een leuke attraktie onderweg voor wie over De Groene Wandeling trekt met kleinere kinderen, want je kan er op meerijden. Hoewel er 1 km aan sporen liggen is het een weinig bekende attraktie.

> Aan de Bempt is ook een leuke legende verbonden. De natte velden werden in de holten van de vele knotwilgen bewoond door kaboutermannekens, die 's nachts in de nevels van mist over de weiden dansten, tot plezier van de mensen. Op een dag kocht een rijke herenboer echter het land op en liet er een grote omheining op aanbrengen. Dat was niet naar de zin van de mensen uit de streek en nog minder naar de zin van de kabouters. Op één nacht braken de kabouters de omheining weer af tot tevredenheid van de omwonenden die weer toegang kregen.... Vandaar ook de dankbaarheid van de Vorstenaars om de straat waarlangs we over De Groene Wandeling in de Bempt kwamen, de Kaboutersstraat te noemen...

> Eind jaren '60 werden massaal veel grote openbare werken uitgevoerd onder het bewind van Minister Jos de Saeger. Zoveel dat er vanaf begin jaren '70 veel protestakties ontstonden tegen de haast maniakale aanleg van snelwegen in België, dwars door en over alles heen. Zo ook te Ukkel, waar na sterk protest van de bewoners het gemeentebestuur zich vierkant tegen de doortrekking van de Ring keerde.

> De onteigende gronden bleven vele jaren braak liggen, sommigen begonnen er illegaal tuintjes aan te leggen, anderen zagen er een sluikstort in en kinderen gingen er op ontdekking om te spelen. Met de gewestvorming ging de Keienbempt van het federaal niveau over naar het Brussels Gewest. Een stuk werd wel verkaveld maar het grootste deel werd parkgebied in het kader van de creatie van het Blauwe Netwerk, in casu het terug openleggen en saneren van de Geleitsbeek.

> De Keienbempt is zo ingericht dat er plaats is voor moestuintjes, hellingbos, moeras en maaiweiden. Boven het hellingbos was ooit een neolithische site gelegen maar het loont niet echt de moeite om er naar op zoek te gaan, er valt voor een leek niks te ontdekken eigenlijk. De Keienbempt is een leuk onderdeel van de Groene Wandeling, waar gevarieerde natuur en zachte recreatie op een aangename manier worden gecombineerd.

Overstortkanaal
> Het in 1922 gegraven overstortkanaal heeft als functie om bij hoge waterstand en overstromingsgevaar van de Zenne, overtollig water af te leiden in het Kanaal Brussel-Charleroi, zodat de rivier stroomafwaarts wordt ontlast. Ideaal is deze oplossing niet, want het stilstaand water en het meekomend slib zorgen voor vervuiling en vaargeulverhoging in het kanaal Brussel-Charleroi.

Vallei Vogelzangbeek
> Dit beekje is een van de weinige dat in het Brusselse Gewest is ontsnapt aan overwelving. De Vogelzangbeek loopt volledig bovengronds. Ze ontspringt als de Vlezenbeek in het gelijknamige Vlaamse dorp om dan van naam te veranderen in Anderlecht. Ze mondt uit in de Zuunbeek, die zelf een toevoerbeek is naar de Zenne. Haar huidige mooie naam in Anderlecht zou ze te danken hebben hebben aan een lang verdwenen cafeetje, 'In den Vogelen Sanck', in de 18de eeuw langs de beek gelegen.

Roeiclub Brussel
> Roeien is een sport met eigenlijk een relatief lange geschiedenis. De Brusselse roeiclub bestaat al sinds 1878 en voert dan ook al lang de titel van 'koninklijk' in haar vaandel. De club heeft in de loop van zijn lange geschiedenis vaker olympische atleten in haar rangen gehad. Er worden regelmatig initiatiecursussen, wedstrijden en excursies te water georganiseerd. Op een mooie dag vormt het terras van de eraan verbonden brasserie een aangename plek om De Groene Wandeling even te onderbreken voor een drankje of een maaltijd.

Sluis 10 - Kanaal Brussel - Charleroi
> Eigenlijk vormt dit kanaal een verlenging van het al in de 16de eeuw gegraven kanaal Brussel - Willebroek. Onder het Hollandse bestuur werd beslist om dit kanaal aan te leggen, vooral om steenkool uit de Borinage in Brussel en tot in de haven van Antwerpen te brengen. Brussels ingenieur Jean-Baptiste Vifquain kreeg begin 19de eeuw de opdracht het kanaalplan uit te werken. Hij was als ingenieur-uitvinder een duizendpoot, die de meest gevarieerde grote werken in Brussel aanpakte. Hij ontwierp niet enkel het kanaal maar ook het type boot dat op het kanaal ging varen, een schuit van amper 2,6 meter breed en 19,2 meter lang.

> Maar liefst 55 sluizen waren er nodig om het hoogteverschil tussen Charleroi en Brussel (120 meter) te overwinnen. Hoewel de graafwerken tussen 1827 en 1832 met veel primitievere middelen gebeurden dan nu en er ook een tunnel werd gegraven, was het bijna 75 km lange kanaal op slechts 5 jaren klaar. Een huzarenstuk. Het duurde wel een dag of drie voor een schuit door alle sluizen was geraakt en vanuit Charleroi in Brussel arriveerde. Vandaag zijn er maar enkele sluizen overgebleven, waaronder deze sluis 10 van Anderlecht. Zo konden door de bouw van het zogenaamde 'Hellend Vlak van Ronquières' in één pennentrek een twintigtal sluizen worden geschrapt.
> Het kanaal, dat aanvankelijk maar schuiten tot 70 ton aankon, werd de voorbije 200 jaar vele malen verbreed en verdiept en kan nu schepen aan volgens de Europese tonnenmaat van 1350 ton. De Anderlechtse sluis en omgeving werden gemoderniseerd in 2010. Dagelijks passeren er zo'n 20 schepen door de sluis, die wordt bediend door personeel van de Haven van Brussel.

> Dat we hier vandaag nog kunnen wandelen is grotendeels te danken aan natuurverenigingen die jarenlang aandrongen op bescherming van deze groene buffer. Vrijwilligers-natuurliefhebbers verenigden zich in de vzw CCN Vogelzang CBN en namen de verdediging en koestering van het groengebied ter harte. Het gebied heeft altijd sterk onder druk gestaan van projectontwikkelaars en financiële speculanten. De strijd voor een beschermd statuut heeft vele jaren geduurd, het dossier werd al ingediend in 1995 maar pas in 2009 kwam er een definitieve bescherming. De procedure werd lang tegengewerkt door het OCMW van Brussel, dat een paar lappen grond bezat waaruit ze groter financieel profijt wilden puren. Helemaal gevrijwaard is Vogelzang echter niet door de lange erkenningsperiode gekomen. Zoals je zelf kan zien is de groene ruimte ook benut om er hoogspanningspylonen in neer te poten over het hele gebied.
> De beschermde vallei van Vogelzangbeek beslaat een strook van zo'n 3 km lengte en een breedte variërend van 350 tot slechts 30 meter. In totaal zijn 25 ha beschemd, waarvan 13 ha zelfs als natuurreservaat. Het betreft enkel het Brusselse deel van de Vogelzangbeekvallei, in Vlaanderen heeft ze geen bijzonder beschermingsstatuut. Pas sinds 2011 stroomt er ook weer zuiver water door de beek, afvalwaters worden nu afgeleid naar de zuiveringsstations en niet naar de beek. De natuur van Vogelzang wordt beheerd door de groendienst van de gemeente Anderlecht, Leefmilieu Brussel en vrijwilligers van de de vzw Vogelzang. De waarde van dit natuurgebied ligt in de veelzijdige en kleinschalige variatie van natte gebieden, weiden, struweel, elzenbosjes, poelen, moeras, ruigten, akkers, hooiland en de overgang van droge naar natte gronden. Diversiteit wordt nog gestimuleerd met aanplant van hoogstamfruitbomen en meidoorn.

> Verder wandelen we voorbij de achterkant van schooldomein COOVI-Elishout en CERIA. Onder het viaduct van de Ring, daarna dadelijk rechts de de Zuunstraat in. Het paadje loopt langs wat vervallen huizen die men laat verkrotten? Vreemde straat, een verloren hoekje Anderlecht, gedrukt tussen het kanaal en oprukkende mastodontbedrijven zoals Coca-Cola, Mediamarkt en andere Ikea's. De wijk lijkt verlaten of wordt onteigend voor industriezone?

> Bij een bocht naar rechts in de Zuunstraat splitst de Groene Wandeling op in een gescheiden traject voor fietsers en wandelaars. Wandelaars gaan links en 10 meter voor de Oudstrijdersstraat gaan we rechts door een poortje om door een groene beekvallei te trekken, tevens de grens tussen het Brusselse Gewest (Anderlecht) en Vlaanderen (St-Pieters-Leeuw). Langs moerassig gebied met lisdodde en achter gebouwen loopt het pad naar een poortje bij de drukke Bergensesteenweg. Aan de overkant (lichtjes links) het natuurreservaat Vogelzangbeekvallei binnen.

> Voorbij de Nekkersgatmolen leidt een nieuw aangelegd pad voor de Groene Wandeling langs de Geleitsbeek. De beek werd hier opnieuw bovengronds gehaald in 2012. Langs een picknickzone en een eendenvijver, tot bij de grote tramhalte aan de Sterstraat te Ukkel-Stalle. In 2012 was hier nog een lange omleiding van de Groene Wandeling omdat het tracé nog volop in aanleg was. Sinds de zomer van 2013 is het wandelpad langs de tramlijn helemaal klaar en loop je over 'zacht en nogal steriel' beton langs de scheiding met de trambeddingen.

> We steken bij de sluis het kanaal over en dadelijk links over de aanvankelijk gekasseide weg, een voor de havenautoriteiten geprivatiseerd deel van Veeweidekaai. De weg loopt verderop onder een spoorbrug en vervolgt dan nog een heel eind het kanaal langs de oever. Onderweg komen we voorbij het clubuis van de Brusselse roeiclub 'Les Régates'.

> De Zuunstraat loopt door een wat bizarre omgeving waarvan je je afvraagt of dit leuk wandelen is of eerder wat triest aandoet. Contrastrijk alleszins. Nochtans werd de Zuunstraat pas enkele jaren eerder geasfalteerd. Even verder lopen we dan weer door een groot gebied van moestuintjes.

> Deze strook natuur van hoofdzakelijk bos en struiken, trekt over een prettig paadje door het groen en draait een kasseiwegje op dat is afgelijnd met lantaarnpalen. Aanvankelijk ligt de Geleitsbeek wat verscholen achter de struiken links van ons maar wat later hebben we de zuivere beek aan onze rechterzijde. Ze leidt naar de oude Nekkersgatmolen op de Geleitsbeek, sinds 2013 zijn de gebouwen en omgeving helemaal gerestaureerd.

> Bij café Le Time links in de Kaboutersstraat, een straat die werd aangelegd in 1988 en die haar naam niet toevallig kreeg (zie lager). Eerst een koffie gedronken in het zeer propere café Le Time, dat een vriendelijke uitbater heeft. Je kan er ook een maaltijd nuttigen. Op het einde van de korte Kaboutersstraat naar links om kort daarna via een trapje rechts een gebetonneerd nieuw wandelpad te nemen door het Bemptpark.

> Langs een groentenbedrijf waarvan de hoeve in het Brusselse gewest ligt en de serres in Vlaanderen. De kasseiweg komt nog langs een rietparkje, dat dient voor extra wateropvang. Er lopen wandelpaden rond en er staat een infobord over De Groene Wandeling. We komen in de buurt van het enorme complex van het Erasmusziekenhuis. Het asfaltwegje is wat smal voor het verkeer dat hier al dan niet legaal parkeert en doorrijdt. Deze Mijlenmeersstraat loopt ook nog langs een vijver op de Vogelzangbeek en waar hij 90° naar rechts draait, gaat een alternatief traject van De Groene Wandeling links en dadelijk rechts over een mooi paadje dat langs Vlaamse kant een heuvel opdraait en langs een bosrand uitkomt op de Postweg, precies op de grens tussen Vlaanderen en het Brusselse Gewest. Rechts en hier is een bushalte voor lijn 142, halte Anderlecht Yzeren Kruis) van Leerbeek naar Brussel-Zuid. Einde van onze vijfde etappe.

> Het oeverpad langs de Zenne was nog volop in aanleg eind 2013. Alvast een mooie toevoeging aan De Groene Wandeling met het mooiste stukje Zenne in het Brussels Gewest. Onder de spoorbrug van lijn 50a (Brussel - Oostende) en kort daarna splitst de Zenne. We volgen de linkertak. Dit is eigenlijk niet meer de Zenne maar een in 1922 gegraven kanaal naar een overstort.

> Het onverharde pad slingert een tijd door de beekvallei die ook de grens vormt met Sint-Pieters-Leeuw (Zuun) en dus Vlaanderen. Het natuurpad eindigt in de Vogelzangstraat. We volgen deze gekasseide weg rechtdoor. Even gepicknikt op de rioolbuizen die er liggen voor een af ander afwateringsproject, immers geen andere rustbanken tegen gekomen de voorbij 5 km! Rechts ligt wat verborgen de achterzijde van het 19 hectaren grote Vogelenzangkerkhof van Anderlecht.

> Langs een picknicktafel en rechtdoor over nog maar een nieuw pad tot bij het overstort en de Aa-kaai bij de sluis van Anderlecht op het kanaal Brussel - Charleroi.